Gözyaşlarımız, ağıtlarımız farklı kişiler içinmiş gibi gözükse de hissettiğimiz acının tonu aynı. Zaten bizi biz yapan da bu değil mi?
Unutmamızı istedikleri duygu, tam da bu duygu değil mi?
Yitirmemizi istedikleri şey ortaklık duygumuz.
Acılarda birleşme hissimiz.
Irkımız, etnisitemiz, memleketimiz, ideolojimiz, mezhebimiz neden acılarımızı paylaşmamıza engel olsun.
Acılar bizi birleştiren en kadim tutkaldır. Acılar bir ulusun harcıdır.
Her felaket haberinde, canımızı yakan her ölümde ağlayan, acı çeken kesim farklı olmak zorunda mı? Ölen sırf üniformalı olduğu için mi acımız katlanmalı?
Bir askerin ölümüne üzülürken, bir Kürt çocuğunun ölümüne neden sevinmeliyiz?
Sivil kayıplar, bir çocuğun cansız bedeni neden yakmıyor canımızı?
Herkes kendi ”ölüsüne” mi ağlamalı?
Ama unuttuğumuz bir şey var ki, ölülerin kimliği yoktur. Acının adresinin olmadığı gibi…
Memleketin neresinde bir bomba patlasa, masum bir can yansa aynı ortak
duyguda buluşabilmeliyiz. Son dönemlerde bu ortaklık duygumuz bir hayli yara aldı.
Nerdeyse sevinçlerde bile ortaklık duygumuzu yitirdik.
Ölenin kimliğini sorup ”bizden” değilse sevinecek hale geldik.
Bu hiç de sağlıklı bir ruh hali değil. Bu gidişat toplumun altına yerleştirilen bir dinamittir.
Büyük felaketlerin ardından bir olma duygumuzu hatırlayın.
Her kaybettiğimiz değerin ardından ulusça hissettiğimiz biraz daha eksilme
duygusunu…
Türkiye’nin tekrar ortak duygularda birleşme zamanıdır.
İnsani hasletlerimizi kaybetmeden kenetlenmeli acilen.
Kışkırtıcı yayınlara, sosyal medya çığırtkanlıklarına, faşist naralara, iktidarın kutuplaştırmalarına kaptırmamalıyız kendimizi. Acılarda birleşmeliyiz.
Acılarımızı ortaklaştırdığımızda bu topraklar daha yaşanılır olacak.
Unutmamalıyız ki sevinçlerimizi paylaşacağımız birilerini muhakkak buluruz; fakat asıl olan acıları paylaşmaktır.
ERKAN ÖZTÜRK- [email protected]
KISA YAŞAM ÖYKÜSÜ: Erkan Öztürk, 1985 yılında Ardahan’da doğdu. Erciyes Üniversitesi İletişim Fakültesi Gazetecilik Bölümü mezunu. Birçok haber portalında editör ve yayın yönetmeni görevlerinde bulundu. Yayınevlerinde redaktörlük yaptı. Özel bir TV kanalında program yapım yardımcısı olarak çalıştı. Çeşitli gazetelerde (Birgün, Yurt, Taraf ve Aydınlık) açıkgazete ve bianet’te makaleleri yayımlandı. Daha önce yayımlanmış bir romanı bulunmaktadır. Biraz Ankara’da biraz İstanbul’da yaşıyor…
Öztürk’ün Eserleri:
Hüzün Seremonisi (Kurgu Kültür Merkezi Yayınları, Ocak 2011, 126 sayfa, Roman)
