Bugün bir polisiye filme baktım. Bir insanı kurtarmak için kaç bomba patladı, kaç kurşun harcandı, kaç kişi hayatını kaybetti, çetelesini tutamadım. Amerikan kovboy filmlerinin yerini action filmler aldı. Ölen insanların ne kadar değersiz olduğunu gösterdiler…
Ölenlerin ne mezarı oluyordu, ne hayat hikayeleri. Bir kurşunun önünde duruyor ve ölüyor. Bir patlamanın içinde yer alıyor ve ölüyor. Ölüm sıradanlaşıyor, yaşamın ucuz olduğu ortaya çıkıyor. Kahramanlara bir şey olmuyor. Her action filmin bir yakışıklı bir de güzeli var. Yakışıklı yaşlıda olabiliyor ama güzel hep taze ve sokak ağzı ile çıtır! Her çıtırın ses çıkardığı bir de sahnesi.
Action filmlerde ölenlerin çetelesi yapılamıyor, polisiye ve dedektif rolünü oynayanların kahraman olduğu, yasaları duruma göre değiştiren hâkim görevi görülüyor kahramanlarda. Kahraman işine geldiği ve senaryo gereği istediği engelli bir kurşun ya da yumruk ile aşabiliyor. Eğer polis ise, muhabir vatandaşa her türlü işkence yapmayı kendinde hak görüyor ve uyguluyor. Paranın açmayacağı kapı yoktur gereği, konuşacak insana para sunuyor, paranın işe yaramadığı yerde zor devreye giriyor.
Action filmlere bakarak yerli versiyonları çıkıyor. Bizden olunca kendisini ona özdeşleştirende ortaya çıkıyor. Her kapıyı açan silah, para yani güç birilerin gözünde hayatta da uygulandığı sanısını ortaya çıkarıyor, çünkü bu filmlerde emeği ile geçinen pek yok. Bu kadar güç gösterisi sonunda parada, kadın da, yakışıklı erkekte kahramanın oluyor. Kahramanlık kavramı da döneme göre değişmekte ve her dönemin kahramanın uyguladığı yönetmenlerde farklı oluyor. Dedektif filmlerindeki akıl yürütmeler bu action filmlerde olmuyor, akıla gerek yok, nasıl olsa gerçeği ortaya çıkaran silahtır, paradır ve kuşkulanın adı ve şöhreti de vardır. Kuşkulananın adamları ve çevresindekiler her an hedeftir ve hedefe giren yok olur.
Action filmlerde her şey seyircinin eğlenmesi içindir. Mizahi öğelerde kullanılır. Aşağılanan insana güleriz. Onu gülünç halde görürüz. Düştüğü kötü duruma kahkaha ile gülmeye hazır bir kitle vardır. Eskiden olsa sinema salonu alkıştan devrilirdi ama şimdi gülmekten sarsılıyor, eğer o salon seyirci bulmuş ise.
Action filmlerde konuşma bozulur, kendisine ait argo sözler üretilir. O argo sözler film gündemdeyken sokağın dili olur. Sokak olunca ülke ve dil ortadan kalkıyor. Evrensel bir ile insanlara ulaşıyor. Bir anda orada gösterilen simge ve dil yeni bir dalga olarak toplumun üzerine yansıyor ama etkisi balon köprücüğü gibi kısa sürede ortadan kalkıyor. Action filmlerin hangisi akılda kalır diye sorarsanız, akılda kalması için üretilmez, bir anlık para kazanmak için üretilir ama alttan alta bir ideolojiyi de insanlara verir. Evrenin küçüldüğünü hissederseniz, çünkü kahramanlara sınır yoktur. Her sınır aşılır ve yeni sorunlara çözüm üretir. Sorunun çözümü için her türlü zorbalık hoş görülür.
Irak işgalini anlatan action filmleri yapıldı, o filmlerde Araplar kötü, kurtarıcı beyaz adam kötü adamı yok eder. Irak mekanını ortadan kaldırın, Meksika koyun. Türkiye topraklarını kullanın, değişen bir şey olmaz. Bizim action filmimiz Irak’a gider, Suriye’ye gider. Vizenin olmadığı ülkede çekim yapar. Olanak olsaydı eğer, Amerika topraklarına gider, orada akıl odalarına girer ve bizim geleceğimizi ilgilendiren haritaları yırtar! Olanak ile sınırlıdır! Olanağı geniş olanlar ise gelir, bizim sarayımızdan kız kaçırır gibi elması çalar!
Action filmlerde insanın yaşamasının önemi yoktur. İnsan hakları kavramı o da ne? İşkence serbesttir. Sigara sahneleri mozaikleştirilir, sigaranın üstü. Kahramanlar olmasaydı, nasıl yaşardık bu dünyada? Emek mi, o da ne, emeği ile geçinenler birer kurbanlık koyun gibidir, bazıları kasabın elinden kaçan gibi boğa olurlar ama sonuç değişmez!
Action filmi seyrettim, eğlendim. Bol bol kan, kurşun, silah, bomba gördüm, ama kahramanın sevişme sahnesi kötüydü! Siz action filmlere bakarken ne hissedersiniz?
http://cemoezkan.blogcu.com
