Hangi otu, hangi böceği, hangi duyguyu öldürürseniz öldürün… Melek de olsanız katil de, ana da olsanız kardeş de…‘Varım’ diyebilmenin hazin bir öyküsü vardır yaşadığınız tecrübelerde…
Hangi sokağa, hangi adaya, hangi memlekete, hangi gezegene giderseniz gidin… Hangi göle, hangi denize, hangi okyanusa maya çalarsanız çalın… Hangi işi gücü, çoculuğu çocuğu, bütün mahalleyi, cümle alemi sürüklerseniz sürükleyin … Sesiniz taş gibi asılıysa havada, milyar TL.nizde olsa çantanızda, gitmek gitmek midir uzaklara?..
Yıldızına, bayrağına, ucuna bucağına, her köşesine memleketimin, ‘işte ben buyum, bu da benim sevdiğim’ pankartını çekmedikçe… Megafonu, kamerası, seslisi-sessizi televolesi , onun teyzesi, bunun kuzeni görse de yanyana sizi… Sevdiğiniz sevgiliniz midir sımsıkı tutmuyorsa elinizi… Aşk aşk mıdır yürekli bir haykırış değilse içinizdeki?..
Balığına, yosununa, yurdumun güzel kıyılarına… Şöyle elele koşacağınız sağlam bir yürek ve akıllı bir baş yoksa… Rakısına, rokasına, ince belli bardaktaki çayına aşkla dolanmak göze alınamıyorsa… Güller, eurolar, pırlantalar, hisse senetleri yığsalar… Aşkı, meşki, sevgiyi kefeninize sıkıştırsalar… Ne anlamı var mezar taşınızda?..
Aşk cesarettir.. Ve bu cesaret iki kişiliktir. Çırıl çırıl yanmak bile olsa sonunda, aşkın merhametine sığınıp ölebilmektir birbirinin kollarında. Çünkü Aşk; bitmeye mahkumdur sığınacak bir kuytu bulamadığında…
SİBEL BENGÜ
