Günlük yaşantımız içinde çok önemli arkadaşlarımızı tek tek kaybedip, iş arkadaşlarının kısır çevresi içinde de kaldığımızı gördüm. İş hayatında geçirdiğimiz zaman, evde ailemiz ile geçirdiğimizden fazla.
Evdekiler dahi bir süre sonra yabancılaşıyor.
Her şeyi iş ve onun çevresi belirlemeye başlıyor.
Sunni olarak oluşturulan bu çevre ise insana tatminsizlik vermekte, tatmin olmak için değişik yollar aranır oluyor.
Son yıllarda artan bireyselleşme ve onun sonucu da gelişen bireysel suç oranlarda da artma oldu.
Kendini sosyal hissetmek için maçlara gidenler bile orada ne kadar birey olduklarını yaşayarak görüyorlar.
Tuttukları takımın taraftarları ile birlikte her türlü küfürü edenler, hatta birbirleri için canlarını verecek düzeye gelen, toplu saldırı ve kavgaya girenler, o 90 dakika biter bitmez hiç bir iz bırakmadan yaşamın günlük koşturması arasında yok oluyor.
Renk yoldaşlığı da maştan maça canlanıyor ve sonra yok oluyor. Günümüzde geçmiş yaşadığımız an ve o anı bitirdiğimiz an, geçmiş unutuluyor.
Balık kafalı insanlar olmaya başladık. O kadar ki, geçmişin birikimi olan bütün değerler meta haline getirilmiş ya da unutulmuş!
Sevgilini ve eşini anımsaman için, sevgililer günü! Anneni anımsaman için, anneler günü! Dini günleri ve tatil günlerini anımsaman için, bayramlar! En sevdiğin kişilere sevgini göstermen için, doğum günleri!
Bbu günler da olmazsa, kendimize dahi zaman ayıramıyoruz! Geçmişin tüm birikimlerini son sanayi devrimi ile teker teker ne kadar hızlı tüketmekteyiz!
Son yıllarda en çok okunan kitapların, postmodern tarzda yazılmış kitaplar olması tesadüfi mi? Her şey ama her şey birbirinin içine geçmiş, roller karışmış!
Ben nerede hangi rolü oynayacaktım?
İşte, emekçi, evde baba, yatak odamda koca!
Gerçekten şimdi nerede ne rolü oynuyordum!
Çalışan insan sadece işi ile ilgilenebiliyor, okumaktan ne kadar uzaklaştırıldığını çalışma yaşantım içinde gördüm.
Sadece okumaktan mı?
__________
http://www.cemoezkan.de
http://cemoezkan.sitemynet.com
