Ne zaman “Ermeni sorunu” gündeme gelse, nedense hep Ruhi Su’nun türkülerini anımsarım… “Sarıkamış’ta kırıldı gonca gülün tazeleri…”
1913’te iktidari darbe ile ele geçiren İttihat ve Terakki, Alman emperyalizminin yanında saf tutarak ülkemizi savaşa sokmuş, halkı kıyıma uğratmştı. Kendi askerlerini felakete sürükleyen, Sarıkamışta ölüme götüren de bu halk düşmanlarıdır.
Ermenilere yönelik tehcir kararı da Meclis’ten ve Bakanlar Kurulu’ndan bile gizlenerek İçişleri Bakanlığı aracılığı ile başlatılmış; İttihat ve Terakki halkı kıyıma uğratarak etnik arındırma politikası izlemiştir.
Tarihimizdeki bu utanç “İttihat ve Terakki”nindir.
Ve kendine “insanım” diyen her birey Ermenilerin yaşadığı bu insanlık dışı zulmü kınamaktadır. Bunun hiç bir haklı nedeni yoktur, olamaz da!
Anadolu, barış ve medeniyetlerin kucaklaştığı yerdir…Yüzyıllarca yan yana yaşamış halklar daima barışı bayraklaştırdı: Emperyalistlerin ve yerli işbirlikçilerin tüm provokasyon ve kışkırtmalarına rağmen “kardeşçe yaşam” kini ve düşmanlığı yendi! Türkiye çok kültürlü, çok dilli ve çok dinli bir ülkedir ve bu bizim zenginliğimizdir!
Dünyayı savaşlarla yıkıma uğratan, insanlara sadece ölümü reva gören emperyalistlere rağmen, çağımız; şişirilmiş, milliyetçi iddiaların yerini barış, dostluk ve çağdaşlığın aldığı çağdır artık!
Geçmişin yaralarını ancak yüzyıllardır süren halkların kardeşliği ve barış içinde birarada yaşama arzsu ile sarabiliriz. Zaman yitirilmeden Türk ve Ermeni halkları arasında barış ve hoşgörü iklimi yaratılmalıdır. Bu uğurda atılan her adım emperyalist güçlerin provokasyonlarını boşa çıkartacak iki halkın dostluğunu daha da pekiştirecektir.
Sözümüzü, ABD’li sendikacı Eugene V. Debs’in evrensel çağrısıyla bitirelim: “Uğrunda dövüşeceğim bir ülkem yok benim;benim ülkem tüm dünya ve ben de bir dünya vatandaşıyım.”
Mehmet Mahanoğlu
