Iqtida-us-Siraatil-Mustaqeem (2/207) içinde, Sheikh-ul-Islam Ibn Taymiyyah, dilin önemini açıklar.
Arapça – Kur’an’ın dili ve İslam’ın sembolü olan – yerine diğer bir dilde bir diğeriyle konuşmaya alışık olmaya başlanması, öyle ki bu, birinin ailesi, ev halkı üyeleri arasında, birinin arkadaşlarıyla, markette alışkanlık olur, hükümet temsilcilerine veya yetkili kişilere hitap edildiği zaman, veya bilgi sahibi insanlara konuşulduğu zaman, süphesiz mekruhtur.
İlk müslümanlar, insanların Bizansa özgü Yunanca konuştuğu yerler olan Suriye ve Mısır’da ve, İnsanların Farsça konuştuğu Irak ve Horasan’da , insanların Berberice konuştuğu yer olan Kuzey Afrika (Al-Maghrib)’te yaşamaya gittikleri zaman, onlar, o ülkelerin insanlarına Arapça öğretti.
Böylece, Arapça o topraklarda ve tüm insanlarda en çok tutulan dil oldu. Müslümanlar ve Müslüman olmayanlar benzer şekilde Arapça konuştu.
Böyle şeyler, aynı zamanda, geçmişte, Horasan içindeki durum idi.
Ondan sonra, insanlar, dil bakımından umursamaz oldu ve o en yaygın oluncaya ve onların çoğu tarafından Arapça unutuluncaya kadar Farsça konuşulmaya alışık olundu.
Şüphesiz bu beğenilmez.
En iyi yol, Arapça konuşmaya alışık olmaktır, öyle ki, genç insanlar onu, evlerinde ve okullarında öğrenecek, öyle ki İslam’ın sembolü ve onun insanları üstün gelecektir.
Bu, bir dili konuşmaya alışık olan bir kişinin aksine, Kur’an ve Sünneti (Farzı) ve Salaf’ın kelimelerini anlamak için İslam’ın insanları için onu daha kolay yapacaktır , ondan sonra, bir diğerini öğrenecek ve onu zor bulacaktır.
Bir dil kullanmaya alışık olunuyor olduğunun bilinmesi; birinin düşüncesi, davranış ve din bağlılığı üzerinde açık ve kuvvetli bir etkiye sahip olur.
Bu ümmet, Ahbaplar ve Tabi olanların ilk nesillerini andıran birini yapma üzerine bir etkisi de vardır.
Onlara benzer olma, birinin düşüncesi, din bağlılığı ve davranışını geliştirir.
Üstelik, Arapça dilinin kendisi, İslam’ın parçasıdır, ve Arapça bilmek, zorunlu bir görevdir.
Eğer o, Kur’an ve Sünni’yi anlamak için bir görev ise, ve onlar Arapça bilmeden anlaşılmayabilir ise, o zaman, görevi yerine getirmeye ihtiyaç olunan araçlar da zorunludur.
Tüm bireyler ve topluluk veya Ümmet (fard kifaayah, yani, eğer bazı insanlar onları yerine getirirse, geri kalanlar zorunluluktan kurtarır) üzerinde zorunlu olan diğerleri, üzerinde zorunlu olan şeyler (fard ’ayn) vardır.
Caliph Umar , Abu Musa Al-Ash’ari’ye (Allah onlardan memnun olsun) yazdı: “Sünneti öğrenin ve Arapça’yı öğrenin; o, Arapça’da olduğu için Kur’an’ı Arapça’da öğrenin.
Umar’dan aktarılan diğer Hadise göre, “O, dininizin (inancınızın) parçası olduğu için Arapça’yı öğrenin” dedi.
*İngilizce Öğretmeni Y.Müh. Naim Uygun tarafından İngilizce’den çevrilmiştir.
www.pekiyi.150m.com
[email protected]
