Aydın Çubukçu, “Denizler ölüler. Biz onlar için bir şey yapamayız. Ama onlar bizim için bir şeyler yapmaya devam ediyorlar” dedi.
Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan ve Hüseyin İnan, idam edilişlerinin 47’nci yıl dönümünde bütün dünyada olduğu gibi Londra’da çeşitli etkinliklerle anıldı.
Tam bağımsız ve demokratik Türkiye için mücadele eden devrimci gençlik hareketi önderlerinden Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan ve Hüseyin İnan idam edilişlerinin 47’nci yılında ülkenin birçok yerinde kitlesel etkinliklerle anılıyor…
Londra’daki ilk etkinlik 5 Mayıs Pazar saat 16-18 arasında Kuzey Londra Toplum Merkezi’nde saygı duruşuyla başladı. Denizlerin yoldaşı Aydın Çubukçu’nun konuşmasında duygusal anlar yaşandı. Etkinlikte sahneye çıkan DAY MER Kadın Korosu ve Genç Müzisyenler ile Canan Sağar ve İbrahim Yılmaz büyük alkış aldı.
Öte yandan BOZCA DER’in kendi mekânında 6 Mayıs Pazartesi akşamı düzenlenen etkinlikte. Çubukçu’nun konuştuğu etkinlikte ayrıca belgesel gösterimi, Bergüzar’dan müzik dinletisi yapıldı.
DAY MER’DEKİ ETKİNLİK
Semra Demirci’nin sunuculuğunu yaptığı etkinlikte DAY MER Başkanı Aslı Gül Denizleri yas tutarak değil onların anti emperyalist mücadele ve işçi köylü eylemlerini ileriye taşıyarak anmak gerektiğini söyledi.
Gül, Denizlerin mücadele ettiği koşulların hala geçerli olduğunu vurgulayarak Denizlerin halka bağlı, cesur, kararlı olduğunu söyledi. Denizlerin de Pir Sultan ve Spartaküsler gibi haksızlığa başkaldırdıklarını belirten Gül, Denizlerin idam sehpasındaki son sözleriyle konuşmasını bitirdi.
ÇUBUKÇU’NUN ETKİLEYİCİ KONUŞMASI
Denizlerin yoldaşı Aydın Çubukçu da her 6 Mayıs’ta on binlerin Denizlerin mezarı başında bir şeyleri paylaşmak için bir araya geldiğini belirterek şöyle konuştu:
“Denizler ölüler. Biz onlar için bir şey yapamayız. Ama onlar bizim için bir şeyler yapmaya devam ediyorlar. Üstelik güçlerinden ve devrimci ateşlerinden hiçbir şey yitirmeden… Aradan 47 yıl geçmesine rağmen onların bu güçlerini nasıl sürdürdüğünü, özellikle genç arkadaşlarımın onların yanardağ gibi parlamayı sürdürmelerini düşünmeliler” dedi.
Atilla İlhan’ın “Müjganla Ben Ağlaşırım” şiirinin özellikle dört dizisinin Denizleri tanımladığını belirten Çubukçu şöyle devam etti:
“Şiirde geçen ‘Bir yangın ormanı’ gibiydi sözleri o dönem dünyasını anlatıyor. ABD emperyalizmi halkların gözünde bir canavar halindeydi. Burnumuzun dibindeki ABD 6’nci filosuna karşı mücadelenin tartışmasız önderi de Denizdi… Yalnızca öğrenci kitlelerini değil, işçileri, köylüleri, esnafı, gençleri ve kadınları harekete geçirme bir özelliği vardı. Onun önderliğinde kitleler eyleme ‘şan ve gurur var’ diye giderlerdi ve Deniz de kitleleri eylemde korumasını bilirdi.”
Çubukçu, “Özgürlük adalet eşitlik yalnızca barışın egemen olduğu bir dünyada yaşamak demekti. Barışı elde etmek için ise savaşı temsil eden emperyalist canavarın başının kesilmesi demektir. Savaş canavarını temsil eden emperyalizme karşı mücadele aslında bir barış mücadelesidir. Deniz bunu henüz 20’li yaşlarında başarmıştır” dedi.
Deniz Gezmiş’in 20’li yaşlarında bir gencin bütün halk muhalefetinin simgesi haline gelmesini de Çubukçu şöyle açıkladı:
“Deniz kitle hareketinin içinde ve önünde olmanın gerektiğini kavramış ve bir damar yakalamıştı. İlhan’ın şiirinde ‘Güneşten ışık yontarlardı’ deniliyor. Işığın nereden geleceğini ve nasıl taşınacağını iyi bilendi. Antalya Emek Gençliği’ de bu söze ‘Demiri ateşle işleyen işçilerle birleşecek’ ekini yapmışlar. Bu hoş olmuş. Bu Deniz’in de özlemiydi.”
Denizlerin halkı korkutmak için idam edildiğini fakat aradan 47 yıl geçmesine karşın bu planın tutmadığını, halkın korkmadığını belirten Çubukçu, Deniz’in idam öncesindeki “Yaşasın tam bağımsız Türkiye! / Yaşasın Marksizm Leninizmin yüce ideolojisi! / Yaşasın Türk ve Kürt halklarının bağımsızlık mücadelesi! / Kahrolsun emperyalizm! / Yaşasın işçiler, köylüler!” son sözlerinin vasiyet değeri taşıdığını söyledi.
Çubukçu, 5 Mayıs 2011’de yaşamını yitiren Denizlerin avukatı Halit Çelenk hakkında da şunları söyledi:
“Kendi ölüm tarihini belirleyebilecek ve bedenine iradesiyle hükmedecek kadar komünist birisiydi. İşkencede direnmeye benzetiyorum bunu. Metafizik değil bu. Nasıl bir mirasın üzerinden hareket ettiğimizi öğrenmek açısından bu öyküler önemli. Her 6 Mayıs’ta onları bizimle birleştiren ve geleceğe çağrısını içimizde hissederek bir arada olalım.”
