Cumhurbaşkanının eşinin kılık kıyafeti üzerinden yapılan ilkelilik benzetmeleri, orduyu cumhuriyet ve demokrasinin güvencesi olarak görüp, muhtırayı sevinçle karşılayan anlayışın yaygınlaşması, demokratikleşme sürecinde yanlışları gösteren aydın söylemleri, Temmuz sıcağında seçmeni sahilden sandık başına götürecek fikirleri, anayasa mahkemesiyle ilgili karar önerileri, AKP’nin halk oylaması olsa da tuzu kuru rahatlığı, halkın gerçekten güvenilir bir bilince sahip olup olmadığı kaygıları, yürüyüşlerdeki milyonların buna kanıt olup olamayacağı görüşleri, kararsız kesimin ne yana kayacağının belirsizliği,…öte yanda, sağda ve solda birleşme tartışmaları sürerken, olan bitenleri bir kenara çekilmiş izliyorum. Tabi ki düşünüyorum, ama ne köşe yazılarında ne kanallarda yeni bir şey yokken, farklı olarak söylenecek bir şey yokken susuyorum.
İyi bir benzetme sayılırsa, kedinin yün yumağıyla oynamaya çalıştığı gibi hissediyorum. İpin ucu birilerinin elinde, örgünün sahibi yapıyor bir şeyler, bense bir o yana bir bu yana koşturup, etken bir varlık gibi hissetmeye çalışmayı bıraktım. İnsan birazda umutsuzluğa kapılıp her şeyi bıraktığında, kendini piyon gibi hissetmeye başladığında, birileri tarafından sürülmeyi bırakıp kenara çekiliyor sanırım.
Kendi hayatına bile seyirci olabiliyor insan bazen. Uzakta bir şeyleri hedefleyerek, plana uygun yaşarken bile, ajandasından şaşmasını gerektirecek anlık kararlar alabiliyor.
Truman Show’da Jim Carrey bildiğim ilk dramını başarıyla oynamıştı. Truman, herkes tarafından bilinen ve izlenen bir TV dizisinin tek gerçek kahramanı, bir oyunun içinde oynamayan tek kişiydi bilmeden.24 saat boyunca izlenen canlı yayındı hayatı. Bana göre öylesine bir kurgu değildi bu filmin konusu. Truman, “neden yaşadım, neyi yaparken gerçekten ben oldum?” diye sorsa kendine, herhalde aynada kendi yüzüne bakarak yaptığı konuşmalarda kendisi olduğunu düşünürdü, neden yaşadığını bulamadan.
İnsanın bazen aynaya bakmaya vakti, isteği kalmıyor. “Ben ne yapıyorum, hayatım nasıl, hayatımı nasıl kurmak istiyorum?” işte ayna soruları.
İnsan önce aynaya hesap vermeli. Sonra olaylara nereden baktığını bulma yolunda adımlar atabilir herhalde.
