Bu zorluk, müslüman kız oyuncuların, ABD basketbolunun gözde takımlarından daha iyi oldukları için, iyi pas verip basket atarak sayı yapmalarından kaynaklanmıyor. “Universal İslam Lisesi” adlı okulun kız basketçileri, kendileri gibi başörtülü ve baştan ayağa kapalı giysilerle sahaya çıkmaya hazır, bir başka kız takımıyla eşleşemediklerinden, ABD liglerinin sonunda yer alıyorlar. Üniversal İslam Kız Basket takımının sadece 3 rakibi var: “Öteki 3 islam okulunun kız takımları!”
İslami kurallara göre eğitim yapan lisenin kız takımını, doğal olarak bir bayan öğretmen antremana alıp yetiştiriyor.
Farida Abusafa adlı bayan İngilizce öğretmeni, profesyonel basketçi olmamakla birlikte, okul müdürü Farhat Sıddıkî tarafından geçen yıl “Coach” olarak takıma atanmıştı. Kız öğrenciler, erkek takımının çalışması bitene kadar salona alınmıyorlar, erkek oyuncular sahayı terk ederken, kızlar arka kapıdan çarşaflı olarak içeri giriyorlardı. Kızların oyun ve antreman sırasında sıkmabaş türban ile baştan aşağı kapalı giysiler içinde bulundukları, o sırada tribünlerde olmalarına izin verilen bayanlar tarafından dışarıya aktarılıyordu. Basketçi kızların kendi ailelerinden babaları, kardeşleri dahil erkeklerin salona girmeleri katiyetle yasaklanmış bulunuyordu.
Kız öğrencilerin bu durumdan şikâyetleri olmadığı açıklanmaktaydı. Shaylin Naajullah adlı 16 yaşındaki bir öğrenci, sahaya bu giysilerle çıkmaktan rahatsız olmadığını, bunu dinsel inancı gereği yerine getirmekten ayrıca mutlu olduğunu söylemekteydi. Basket takımının bu kısıtlamadan bir sıkıntısı olmamakla birlikte, koçları bayan Farida , tek sorunlarının rakip bulmak yönünde olduğunu açıklıyordu. Chicago kent okullarından birisi olduğu için, yasa gereği Illinois Eyaleti okul yönetimine bağlı bulunan lisenin tüm basket maçlarına katılmasında hiç bir engel bulunmadığını açıklayan resmi yetkililer, rakipsizliğin tümüyle kendi seçimlerinden kaynaklandığını sözlerine ekliyorlardı.
Konuya, geçen ay ortalarında yer vermek isteyen Chicago Tribune Gazetesi, kız takımıyla görüşme yapmaya, doğal olarak Deborah Horan adlı bayan muhabirini göndermişti. Horan’ın haberinden sonra, Chicago’da başlayan kız basketçilerle ilgili yorum ve tartışmalar, şu sıralarda tüm ABD’ye yayılmış bulunuyor.
Dini inançlarıyla kapanıp spor yapmayı kabullenen kızların erkeklerle biraraya gelmeyecek biçimde örtünmelerini “ayrımcılık” sayanlar olduğu gibi, insan hakları savunucuları arasından basketçilerin kendi kararlarıyla davranmış bulundukları varsayılırsa buna saygı duyulmasını isteyenler de gözleniyordu. “ABD’nin yeni kültürel çatışması” tanımıyla soruna yaklaşan köşe yazarlarından bazıları da, demokrasinin tanımı gereği müslüman basketçilere özel koşullarda maç ve spor yapma hakkı verilmesini öneriyorlardı. Tüm ülkede toplam 3 milyon civarında İslam dinine bağlı bir nüfus bulunduğuna dikkati çeken yorumculara bakılırsa, sorunu sadece azınlık-dinsel-etnik ayrım temelinde görmemek gerekiyordu. Bu, ABD’nin dış politikalarına bağlı kalınarak içerde oluşan bir kamuoyu sorunuydu.
Üniversal Kız Basket Takımı oyuncularıysa, bütün bu tartışmalardan uzak kalıp kendilerine rakip aramaktaydılar. Kızların talebi, aynı takımlarla devamlı karşılaşmaktan artık sıkılmış oldukları eklenerek, başka okulların kızlarıyla kendi sahalarında, kendi koşulları altında maç yapmak olarak açıklanıyordu. Kızlar, “Gelsinler, boy ölçüşelim, ne kadar iyi oynadığımız kanıtlayalım” diyorlardı. Tek koşul karşı takımın erkek taraftarlarının tribünlerde bulunmamasıydı. Komşu bir okulun Amerikalı koçu, Christine Boshnak “Kültürel çokseslilik Amerika’nın anadireğidir. Neden olmasın, gider, oynarız!” şeklinde açıklama yapıyordu. Buna karşılık, örtülü kızlarla yapılacak maçın liselerarası lig kurallarına uymayacağından geçersiz olduğu da belirtiliyor, bir ara-çözüm bulunamıyordu. Böyle devam ederse, kız basketçiler rakipsizlikten bir süre daha kendi aralarında oynamaya devam edeceklerdi.
FOTOĞRAF: TigerHawk blog’tan alındı
