2007 yılının TBMM açısından yeni döneminde, ilk güne damgasını vuran tek ve önemli olay, DTP’li Ahmet Türk’ün MHP Lideri Devlet Bahçeli ile başlattığı “zeytin dalı” muhabbeti oldu.
DSP’nin özgürlüğü vurgulayan güvercini yerine, bu kez barışı simgeleyen “zeytindalı” görüntüsü TBMM çatısı altında yaşandı.
Acaba uzatılan bu dal MHP-DTP arasındaki soğukluğu giderecek mi?
Bunu zaman gösterecek.
Ancak yıllar yılı şehit cenazeleri üzerinden politika üretmekle suçlanan Devlet Bahçeli’nin, bu seçim öncesi milliyetcilik duygularını köpürtüp taşırmaya çalıştığına tanık olmadık.
“Cenaze ve şehit” kelimelerinin yanyana getirildiğini fazla duymadık.
Her ne kadar Devlet Bahçeli, Öcalan için kürsüden idamlık urgan fırlattıysa ve AK Parti Genel Başkanı Erdoğan arasında patlak veren polemikten oldukça yüklü bir oyu sandığa yönlendirip kendi hanesine yazdırmayı başardıysa da, tartışmayı zamanında kesip en büyük puanı “devlet adamlığı” noktasında toplamayı bildi.
Yıllar yılı rahmetli Türkeş ve MHP’nin izlediği politikalara kuşku ile bakarım.
Hatta Devlet Bahçeli döneminde bu politikaların daha koyu sise büründüğünü düşünürüm.
Ama bu kez galiba yanıldığımı sanıyorum.
Ben yanılmış olayım, Devlet Bahçeli kazanmış olsun, yeter ki güneydoğu sorunu TBMM’de kurulacak diyalogla, barış içinde ve elbirliği ile çözümlensin.
Gerçi bu çözüm sadece bir dönemin işi olmayabilir.
Dünyadaki örneklerine bakıldığında, terör sorununun hangi kökten ve nedenden kaynaklanırsa kaynaklansın yıllarca sürdüğü görülüyor.
Ira’sından Eta’sına kadar…
Yıllar önce yakılan ateşler hala küllenebilmiş değil.
Kürt sorunu belki daha kısa sürede sonuca ulaştırılabilir.
Yeter ki, dünyanın en acımasız silah tüccarlarının, kavgadan menfaat uman sözde komşuların, her türlü dış mihrakların kirli ve kara ellerinin gölgesi bu sorunun üzerine düşürülmesin.
Biz bize kalalım…
Biz bizi en iyi anlayanlarız.
Bu açıdan bakılınca sadece Devlet Bahçeli değil…
Sadece Recap Tayyip Erdoğan değil.
CHP’nin de…
ÖDP’nin de..
Hatta grup kuramamış olan DSP’nin de bu soruna omuz vermesi gerekiyor.
Buna sadece MHP-DTP’nin değil, tüm partiler için açılmış beyaz sayfa olarak bakmak bence çok isabetli bir yaklaşım olacaktır.
Geçmişin hafızalardan silinmesi kolay değildir.
Geçmişi bir anda yok saymak da kolay değildir.
Ama geçmişe takılıp, intikam duygularını kabartmak, sonra tekrar başa dönmek de doğru değil artık.
Bunlar denendi ve fayda üretmedi.
Geçmişe takılıp kalma yerine, vizyonumuzu yenilemek zamanı geldi de geçiyor bile.
Bana göre kendiliğinden gelişen, belki de büyük bir raslantı olarak yaşanan spontane tablo bu meclis için büyük bir fırsattır.
Açılan beyaz sayfanın içini akıl dolu çözümlerle doldurmak bu dönem milletvekillerinin tamamını bekleyen tek görev olarak görülüyor.
Kısa sürede olur veya olmaz.
Ama denenmelidir.
Ve ısrar edilmelidir.
