Gördüğüm insanlarda bu yönde arayışlar var.
Güzeli, iyiyi arayışta diyebiliriz. Bulunması da oldukça zor.
Demek ki insanlarımızın özlemlerinin olması bu mevzuu da eksikliğimizin mevcut olduğunun ispatıdır.
Konuşmalara bakınca konunun farkına varıyoruz. Yoksa önemsemez isek sohbetleri nasıl farkına varabiliriz ki…
İyisinden kötüsüne, hepsinin istek ve dilekleri yardımlaşmanın olduğu, samimiyetin önemine inanan ikili ilişkiler olsun istiyor.
Anlayışlı olalım ama kim, kime, nasıl? Başta bu arzuyla dilekte bulunan insanımız kendileri ilk adımı atarlarsa, kendileri de sonucunda aradığını bulacaktır.
Önce karşı taraftan beklemeden, ilk adımı biz atmalıyız. Çok basit gibidir ama insanlar birbirlerini değerlendirirken bazı hususları ölçü olarak alırlar.
Ölçü öyle çok büyük değildir, çok basite indirgediğimiz mevzulardır. Ne olur ondan bir sonuç çıkmaz dediklerimizdir.
Masamıza bir tanıdık geldiğinde bizim yaşantımızda önemli yeri olan çay veya başka içecekleri ikram etmek asli görev olarak değerlendiririz.
Çoğu insandan duymuşsunuzdur, şahıslar hakkında masamıza gelen kişilere cömert davranmamızla, aksi davranmamızın sonucu kendimize hesabı çıkar.
Çoğu kişi, kişiler hakkında hüküm verme aşamasında bu konuyu birçok kişi bunu çok önemsiyor. O kişi, çok iyi biridir.
Çünkü çay parasını hesaplamaz. Gani gönüllüdür. Parayı arkadaşlarıyla paylaşmayı sever. Onun yanında olmaktan sıkılmam der. Onun gibi anlayışlı insan az gördüm derler.
Aksini düşünecek olursak masaya oturdunuz. Hasbıhal ettiniz. İkram edilmeye ve hakikaten içinizden de arkadaşlarımla çay içerim doya doya muhabbet ederim diye düşünürken dakikalar geç tikçe ümitsiz bekleyiş gerçek oluyor.
Hiç ummadığınız şekilde ikram etmeyi bırakın, o konudan hiç bahis yok. Neyse der geçeriz.
Sonra o masada bulunan kişiler hakkında olumlu konuşmazsınız. Çay bile ısmarlamayı bilmeyen insanla konuşulmaz hükmü verilir.
Ne olur bir bardak çay ısmarlamaktan dememiz doğru olmaz. İnsanların kendilerine bir bardak çay ısmarlayamayacak kadar değiller, lakin burada asıl maksat birbirimizi tartmakta değildir.
İnsanların birbirlerini anlamalarıdır.
Görüşmenin amacını çay içmek adını koyarız çoğumuz. Böylece bir yandan çay içilir. Diğer taraftan en içten konuşmalar dertleşmeler başlar.
Çayın sıcaklığını içimizde hissederiz. Kahve bahane olur. Asıl gaye samimiyettir. İnsan insanın güler yüzü, tatlı dili ve de ufakta olsa ikramlaşması sonucunda birbirlerine yakınlaşırlar.
Adam olarak nam almanın yolu da paylaşımdan geçer. Cebimizin akrepsiz olmasının dost kazanmakta tarifsiz katkısı vardır.
Böyle basit konulara duyarlı olunca insanın çevresi istese de istemese de geniş olur. Seveni artar. Derdi olunca dertleneni umulmadık şekilde olur.
İnsanların sıcaklığını böyle kazanmak kolaydır. Bu gün çarşıda uzun süredir görmediğim büyüğüm bu konuyu dile getirdi. Sabahları biz arkadaşlarla çay içiyoruz. Çay içiyoruz ama eksiklerimizden biri sensin dedi.
Davet ediyorum dedi. Davete hayır denmez hele sizin çok sevdiğiniz birisinden böyle isteği duyunca asla reddede mezesiniz. Bir bardak çay deyip geçemeyiz.
Onun içinde ki gizem var ya, dünyalara bedeldir.
