Bu öğretmen unutulur mu?

Okul hayatımda bizlere yardımcı olan öğretmenimden bahsetmiştim. Hatıramın sahibi öğretmenimiz hakkında isimler tahmin edildi. Okulda görev yapan öğretmenlerin isimleri tek tek söylendi.
Öğretmenlerimizden olan öğretmenimin bende ki izi:
Bana ilk takım elbise giymemi sağlayan, spor ayakkabıyla beden eğitimi dersine girmememe vesile olan öğretmenimizi anlatmaya çalışıyorum. İlgili alakalı, düşünceli ve sahiplenen birinden bahsediyorum.
İnsanın ruhunda vardır. İyilik yapanı saymak, sevmek. Bazılarımızda yapılan iyiliklerden ders çıkartırlar. Yapılan iyiliği hiç unutmazlar, bende hiç unutmadım. Takım elbiseli ne zaman öğrenci görsem, o günlere giderim.
Nasıl unutulur o günün sevinci.
Odasına çağırdığında çok korkmuştum. Ürkmüştüm, kalbim duracak gibiydi. Yeni okula kayıt olmuşum. Baba şefkatiyle yaklaşınca ne kadar sevinmiştim.
Bizim idarecilerimiz yatılı okuyan öğrencilerin büyükleriydi. Her türlü derdimizle ilgilenirlerdi. Bana ne diyebilirdi.
Duyarlı olduğundan olacak ki, bizlere takım elbise temin etmişti. Parasıyla mı aldı? Orasını bilmem ama çok büyük iyilik yaptı.
Referans olarak bizlere dünya da ilkleri yaşattı. Öğretmen sınıfta ders anlatan olmamalıdır. Sert mizacılı olarak tanıtılan bazılarının gerçekte kalbinin ne kadar nahif olduğunu gördük bu âlemde bizler.
Öğretmenin resmi görevi belki zille başlar, dersin bitimiyle biter. Sağ olsun örnekliğini kendime rehber edindiğim öğretmenimin böyle derdi yoktu.
Mesai kavramı var mıydı, yok muydu? Bilmem lakin sorumlu olduğu biz öğrencilerin yetişmesi için can-ı gönülden çalışmıştır.
Öğretmenliğin fedakârlık, dertli olmayı kabul etmek olduğunu düşündürür hep beni. Kadrolu birçok öğretmen yaptı.
Kimisinin ismini hatırlamama imkânım yok. Tayini çıktığı gün unutulanlar olmuştur. Bir ay içinde unutulanlar da mevcuttur.
Hiç ismini hatırlayamadığımız görevli öğretmenler olmuştur.
Bunun yanında kişiliğimizin oluşumunda fedakârlığın yer etmesine örnek olanlar vardır. Kendi adımı unutsam bile ilk takım elbise giymeme vesile olan öğretmeni mi unutmamam gerekir. Günümüzün ve geçmişte varlıklı kişiler abartılı yazı diye dudak bükebilir.
Küçükte olsa iyiliği takdir etmek gerekir derim. Reklâma ihtiyacı yok öğretmenimin. Seveni olabilir, kimisi de sevmeyebilir.
Yürekten sevdiğimi bir kez daha belirtiyorum. İnsanın yol haritasında mihenk taşları olur. Öğrencilere bakışımda, fedakârlıkta öğretmenimsiniz.
Hayat yolunda dikenli yerlerde, yokuşlarda, yardımcı olduklarımızdan gördüğümüz tersliklerde de dik durmasını sizden öğrendim.
Kısır çekişmelerin büyüklere yakışmadığı anlamında hayat dersini tavırlarınızdan çıkarttım. Benim derdim sizin derdiniz olmuşsa, ben o zaman belki teşekkür etmeyi bilememiş olabilirim.
Yıllar sonra da olsa ellerini öpüyorum. Teşekkür ediyorum. Hayırlı ömürler diliyorum. Bu sefer beni bağışla öğretmenim Feridun Ongun Bey.
En son sizinle pilav günü görüşmüştük. Feridun beyin benim yanımda aile büyüklerim gibi değeri vardır.
Taşradan gelen birine evladım diyen ilk öğretmenimdir Feridun Bey. Çok mu önemli bu?
Öğrenciye diyor ki evladım.
Buyur öğretmenim. Ellerinden öpüyorum.