KIBRIS… Cenevre’nin düşündürdükleri

Bilmem Kıbrıs üzerine bu kaçıncı Cenevre Konferansı olacak.

Sanırım ilk konferans 25-30 Temmuz 1974 tarihleri arasında oldu. O kez Kıbrıs’ın iki toplumu ve garantör devletler Birleşik Krallık, Türkiye ve Yunanistan masada temsil edilmişti.

Bu kez her ‘Tom, Dick ve Harry’ masada. Mary’lere pek rastlanmıyor. Ha, unutuyordum, belki bu kez bir Theresa masada olur. Sanmıyorum.

Malum, erkek egemen bir dünyada yaşıyoruz. Zaten dünyadaki tüm kargaşanın sorumlusu erkekler değil mi?

Kıbrıs sorununun geçmişi tabii ki çok uzun zaman öncesine dayanıyor. Benim ekran bu sorunun içinde doğdu, çocukluğumuz, gençliğimiz bu sorunlarla geçti.

Yaşlılık yıllarımıza doğru hızla ilerlerken Kıbrıs sorununda tünelin sonunu henüz göremiyoruz yazık ki. Belki çocuklarımız, olmadı, torunlarımız görür.

Birçoklarımız uzak diyarlara göçtük. Kıbrıs’ı uzaktan takip ediyoruz. Bazen oraya doğru gazel, uzun hava ve de yalelli okuyoruz, ama gönlümüz hep orada.

Artık Kıbrıs’ımıza huzur ve barış gelmesi arzusuyla yanıp tutuşuyoruz.

Birçoklarımız göçtük dedim ya. Ben Birleşik Krallığa göçenlerdenim. Askere alınmama ramak kala eğitim amacıyla Londra’ya geldim.

Neden Birleşik Krallıktayız? Neden burada Hindistan yarımadasından, Karaib adalarından, Kıbrıs’tan, İrlanda’dan kalabalık bir nüfus var? Ha, işin püf noktası da burada.

Radikal öğrencilik yıllarımda, gerici, ırkçı öğrencilerle, öğretmenlerle (evet, öğretmenler de ırkçı olabiliyor) tartışırken Kıbrıslıtürk, Kıbrıslırum, Hindistan, Karaib kökenli arkadaşlarımla onlara bir ağızdan şöyle derdik:

“Siz yıllardır bizi sömürdünüz, ülkelerimizi talan ettiniz, ekonomimizi mahvettiniz. Şimdi sıra sizde. Biz buraya intikam almaya geldik”.

Tabii işin aslı Birleşik Krallık’ta yaşayan çoğunluğu eski BK kolonilerinden gelen insanların götürüsünden çok fazla getirisi var. Bu her zaman öyle oldu. Ne kadar da “anavatanlarına” geldiğini sanan özellikle Karaib adalarından gelenler ev aradıklarında şu ilanlarla karşılaşmışlarsa:

“No Blacks, no Irish, no dogs”. Siyahlara, İrlandalılara ve köpekli olanlara ev kiralanmaz anlamında.

“Üzerine hiçbir zaman güneşin batmayacağı” İngiliz İmparatorluğu toprakları bir zamanlar dünya nüfusunun bir çeyreğini kapsıyordu.

Böl ve yönet yöntemi, Latince ‘Devide et imperia’, tarih boyunca egemen güçler tarafından uygulanan bir yöntem oldu. Emperyalist güç, idaresinde olan ülkeleri idare edilebilecek parçalara böler, ve böylelikle ülke halklarının birleşip kendilerine karşı mücadele etme gücü zayıflatılır.

Bu yöntemi Sezar, Napolyon, Onbirinci Louis ve daha birçokları zalimce kullandı.

Sonradan Fransa, Hollanda, İspanya, Portekiz, Belçika, Almanya, Sovyetler Birliği gibi Avrupa sömürgecileri de hep bu yönteme başvurdu.

Amerika 20nci yüzyılda yöntemi daha geliştirerek tüm dünyada, özellikle Ortadoğu’da devam ettirdi. Rusya’nın Orta Asya siyaseti bu yöntem üzerine kurulu.

Ama İngiliz İmparatorluğu bu yöntemin en büyük uzmanı oldu her zaman.

1947 ile 1947 tarihleri arasında işgalleri altındaki Hindistan’da bu yöntemin en korkunç örneğini görürüz.

Malezya’da, Singapor’da, Siri Lanka’da, Burma’da, Ortadoğuda, ve tabii küçücük adamız Kıbrıs’ta hep bu yöntemi kullandı İngiliz.

Hindistan’dan kovulana kadar, yarımadayı 3 ayrı ülkeye böldüler; Hindistan, Pakistan ve Bangladesh.

Birinci Dünya Savaşı sonunda İngilizler, Fransızlarla birlikte Ortadoğuyu tamamen darmaduman ederek hala bugün kendilerine ve Amerika’ya hizmet etmekte olan Suudi Arabistan kukla devletini yarattılar.

Küçücük ama önemli stratejik bir konuma sahip olan adamızda ayrılık tohumlarını eken kimlerdi? Tabii ki İngilizler. EOKA ya karşı Türk polis güçlerini öne sürerek iki toplumu bölen onlar. Enosisi önceleri teşvik eden yine onlar.

Kıbrıs’tan gittiler gitmeye ama adanın yüzde üçünü kapsayan (254 kilometre kare alan) üs olarak kullanacakları ‘Bağimsiz Britanya Toprakları’ olarak onlara kaldı.

Gariptir, yarın başlayacak Cenevre Konferansında İngiliz üsleri masada bile değil. Yabancı askerler adadan ayrılmalı diyenler İngiliz üsleri konusunda sus pus.

Bu yazımda geçmişe şöyle bir uzanıp bugün niye bulunduğumuz noktadayız konusuna azıcık ışık tutmak istedim. Birçok önemli konuya değinmediğim, naif bir yazı olarak niteleyebilirsiniz. Bu bir köşe yazısı. Akademik bir tarih dersi değil.

Demek istedim ki biz iki toplum olarak birbirimizi suçlarken, emperyalist güçler durumdan çok memnun ve mesut. Yani eski oyunları ‘böl ve yönet’ yöntemine kolaylıkla devam etmelerine izin veriyoruz.

Birçokları gibi bugün başlayacak Cenevre konferansından çok beklentim, umudum yok. Umarım yanılırım. Yanılmayı hiç bu kadar yürekten arzulamadım.

Ancak, konferansdan sonuç alınmadığı takdirde Kıbrıslı halklar olarak artık direksiyonu kendi ellerimize almamız gerektiğinin bilincine varmalıyız.

Kıbrıslılar olarak birleşerek, bir ağızdan barış isteğimizi gerekirse haftalarca sokaklarda kalarak haykırmazsak, siyasilerden bize fayda gelmeyeceği kesindir.

 

2050240cookie-checkKIBRIS… Cenevre’nin düşündürdükleri

CEVAP VER

Please enter your comment!
Please enter your name here

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.