ABD Başkanı George Bush ve İngiltere Başbakanı Tony Blair’in Orta Doğu’da bazı müttefikleri için “ılımlılar” tanımını seçtiğini anımsatan yazar şöyle devam etti:
“Ilımlılık kavramı, aslında başarısızlığa uğramış bir siyaseti pazarlama ve İslam düşmanlığı suçlamalarına göstermelik bir set çekme çabasından başka bir şey değil. Suudi Arabistan, Ürdün ve Mısır Amerika ve İngiltere’ye göre ılımlı. Birinci Körfez savaşında Amerika’nın müttefiki olan Suriye, 11 Eylül saldırılarından sonra Washington’un gözünden düştü.
Arafat’ın ölümünden ve Hamas’ın seçim zaferinden sonra El Fetih ılımlı oldu. Şah döneminde ılımlı olan İran, 1979 İslam Devrimi’nden sonra radikal oldu. Oysa Suudi Arabistan’da Vahabiler fanatik, Mısır’da Hüsnü Mübarek muhaliflere karşı hoşgörüsüz, Batı ideallerine en yakın bölge ülkesi olarak görülen Ürdün ise marjinal bir oyuncu.
Ürkütücü insan hakları sicilleri, gayri-şeffaf ve baskıcı yönetimleriyle bu ülkeler, dünyanın belki de en az ılımlı ülkeleri. Yamani makalesinde başarısızlığa uğramış politika tanımıyla Bush’un Orta Doğu’ya demokrasi götürme projesine gönderme yapıyor:
Amerikan Dışişleri Bakanı Rice, Ocak ayındaki Mısır ziyaretinde hep ılımlılık kavramına vurgu yaptı ama hiç demokrasiden söz etmedi. Ilımlılar demokrat değil. Ama bu rejimler siyasi açıdan yararlı. Çünkü Farsi ve Şii değiller ayrıca Amerika’ya meydan okumuyorlar. Ilımlılar çünkü mutlak hâkimiyet için daha radikal olmalarına gerek yok.
Bazılar salon cihatçısı ve İslamcılıkları sadece iç meşruiyetlerini sağlama almaya hizmet ediyor.”
