Düşünerek davranmalı

İsteklerimiz bitmek, tükenmek bilmez.
Arzularımızın sonsuz olması demek, onları elde etme anlamına gelmemeli. Her umduğumuzu elde edebilme gayesiyle yola çıkılmamalı.
Her istediğimizi elde edebilme şansımız yok zaten. Her istediğimizi elde etme durumumuz olsa Allah korusun bizi.
Erişilmez varlık olarak görürüz kendimizi.
En büyük yanlışlarımızdan biri bence şudur. Merhametli davranmak adına ve çocuklarımıza aşırı ilgi duymaktan dolayı onlara iyilik yapma yerine kötülük yapıyoruz.
Her isteğini yaptığımız çocuklarımızın halini yaşayanlarımız bilirler ki, ihtiyacının karşılandığını bilen çocuklar isteklerine sınır koyamazlar.
Yeteneklerini geliştiremezler. Çekingen olurlar. Fırsat tanınmadığından dolayı.
Küçüklüklerinde her istediklerine “evet “dediğimiz için yetişen nesil doyumsuz olur. Elde etmiş olduğu birçok varlığa hor bakabilir.
İçinde bulunmuş olduğu hayat standardını beğenmiyor.
Evimizde ihtiyaç hissetmeden yaşattığımız çocuklarımızın dünyalarını bilmeden karartmış oluruz.
Lakin farkında olamıyoruz..
Taki ne zandan büyüdüler, ihtiyaçlarını karşılama yaşına ulaşmalarına rağmen hala anne baba desteği bekleyen gençler olduğuna şahit olduğumuzda farkına varırız.
O zaman da kendimizi suçlayacağımıza, gençleri suçlarız.
Ne yazık ki, zaman çoktan geçmiştir. Kendimize en büyük kötülüğü yaptığımızın farkına vardığımız da eyvah deriz.
Bir de o gençlere acımışızdır. Aslında acınacaklar aile büyükleridir. Öğretmen olarak atanan insanların soba yakmaktan çekinmelerini, pazar ihtiyaçlarını göremediklerini duyanlar var bu ülkede.
Çocuklarımızın umduklarından çok, hayatta beklentilerine cevap vermeye kalkarsak olacağı budur.
Çocuklarımızın yolların yokuş olduğunu bilmeleri gerekir.
Zorlukları yaşamalılar. Zorlukları görünce yılmamalarının ilacı zorluklarla karşılaşmaktır.
Hayatta her türlü meselelerin başımıza gelebileceğini bilmemeli çocuklar. İhmal etmemeliyiz neslimizi.
Okul günleri yine geldi. Harçlık konusunun önemini bilmeyenimiz çoktur. Oğlum, kızım arkadaşları arasında mahcup olmasın diye aşırı harçlık vermemeli.
Harçlığı tükettiğinde yardımcı olunmamalı.
Olunmayacağını bilirse, gelecek de harçlık haftasında idareli harcar. Yok, oğlum, kızım diye verilirse sonra çalışmayan hazır bulmayı seven, harçlığımın yetmediğinde karşılanmasında sıkıntım yok diyerek tüketimin sınırı olmaz.