Dünya yine dönecek…

Korktuk asırlardır…
Sonra; neden korktuğumuzu öğrenmeden, içimize kapadığımız, gün yüzüne çıkaramadığımız, korkulardan korkmaya başladık.
Bundan otuz yıl önce, askeri rejimin kayıtsızlığı, sözde sivil iktidarın aymazlığı yüzün den korktuğumuz başımıza geldi.
Silahlar ölüm kusmaya başladı.
PKK adı verilen silahlı örgün Güneydoğu bölgemizi kan gölüne çevirdi…
Geçmişin muhasebesini yapmaktan herkes yoruldu.
Ben de…
Bir çok kere denendi kanın durması.
Bir çok kere silahlar sustu adı konmamış, düşük yoğunluklu savaş bölgesinde…
Sonunda elebaşı yakalandı.
Yakalandı da ne oldu?
Yine kan aktı bölgede…
Üstelik oluk oluk…
Savaşın hiç galibi olamadı. Belki de olamayacaktı da..
Ancak taraflar yoruldu sanırım.
Dış etkiler ve odaklar da devreye girmiş olmalı.
Bölgemizde güç dengeleri değişirken, diktatörlerin heykelleri bir bir devrilirken Kürtler ve Türkler gerçeklerle burun buruna geldiler.
Sonra sorunlarla yüzleştiler.
Ve de barışa giden yol keşfetmek için aynı masaya oturdular.
Fena mı oldu?
Tam otuz yıl sonra Nevruz ilk defa kansız kutlandı.
Bölge halkı ilk defa güvenle, açık kimliği ile Nevruz ateşinin üstünden atlamanın özlemini giderdi.
21 Mart 2013’de, dünyamızın dönmesi durdu mu?
Üstünde yaşadığımız b gezegende hayat durdu mu?
Kesinlikte durmadı.
Ama, akan kan durdu.
Barış istemeyenlerin , silah baronlarının, kandan beslenenlerin ise kanı dondu.
—–