2000’li yılların başlarında tüm dünyada yaşanan ekonomik çalkantıdan Türkiye’nin diğer ülkelere göre daha fazla etkilendiğini belirten dergi, döviz ve bankacılık sektöründe yaşanan kriz sonrasında IMF’nin en büyük kurtarma operasyonlarından birini gerçekleştirdiğini hatırlattı.
Son krizde şimdiye kadar Türkiye’nin değil Orta ve Doğu Avrupa’daki yükselen piyasaların endişe kaynağı olduğunu belirten The Economist, ancak tablonun değişebileceğini belirtti.
Dergi, Mayıs ayında IMF programını tamamlayan Türkiye’nin kuruma tekrar ihtiyaç duyabileceğini şöyle aktardı:
“Kuşkusuz, altı yılık güçlü büyüme, Avrupa’nın altıncı büyük ekonomisi Türkiye’yi daha sağlıklı hale getirdi. Bankalar sağlam görünüyor. Ekonomiden Sorumlu Bakan Şimşek, yüksek sermaye yeterlilik oranı ve görece düşük batık kredilere işaret ediyor. Nüfus artışı talebi karşılıyor. İhracat çeşitleniyor. Kamu borçları gayri safi hasılanın yüzde 39’una geriledi. Döviz rezervi 80 milyar dolara çıktı. Ekonomide resesyon pek muhtemel görünmüyor.”
The Economist dergisi bu tabloya rağmen “Ama fazla iyimserlik de doğru değil” yorumunu yaparak şöyke ekledi:
“Başka yerlerde olduğu gibi gayri safi hasıladaki büyüme keskin şekilde yavaşladı. Ülke ihracatının yarısı, resesyonla karşı karşıya olan Avrupa Birliği’ne. Enflasyon yeniden çift haneli rakamlara çıktı. Cari açık yüzde 6,4’e yükseldi.
Türkiye’nin şimdi farkı kapamak için yabancı yatırıma ihtiyacı var. Türkiye’nin yapısal ekonomik sorunları da var. Hükümet mütevazı işgücü piyasası reformları yaptı, yeni sosyal güvenlik yasası çıkarttı ama verimlilik artışı düşük, rekabet sınırlı.
Son yıllarda iyi iş çıkaran otomotiv, tekstil ve beyaz eşya sektörü şimdi hem Avrupa’daki resesyon hem de Çin’in artan rekabetiyle karşı karşıya.”
ÇÖZÜM: DESTEK BULMAKTA
The Economist, siyasi parçalanmışlığa dikkat çekerek “Sorun doğru politikaları üretmekte değil, bunlara destek bulmakta” diyerek şöyle devam etti:
“Bir teknokrat olarak Bakan Şimşek’in iyi bir orta vadeli mali stratejisi var. Ama siyasi desteği, konusunda şüpheler mevcut. Tecrübeler gösteriyor ki, Türkiye, en iyi güçlü bir dış çıpayla çalışıyor.
2001’den sonra bu, ekonomide IMF, siyasette de Avrupa Birliği üyeliği perspektifi oldu. Ama malesef şimdi bu iki çıpa da sağlam değil. Bu çıpalar olmadan ekonomik ve siyasi istikrarı geliştirmek mümkün değil.”
