Ergenekon’dan gelen yeni bir dalga sahile vurunca ben de en yakınımdaki ulusalcı ve laiklerin önünü kesiyor ve şu soruyu soruyorum:
“Yarın sabah ihtilal olsun ister misiniz?”
Hiç biri bana “Evet olsun, bitsin bu Ergenekon safsatası” demiyor.
“Ama” diyor.
Hepsinin “ ama”sı var açıkcası:
“Ama Türkan Saylan’ın evine terorist arar gibi baskın niye?”
Yahut da şöyle oluyor:
“Saygın, tanınmış, kendisini insanlığa adamış bilim adamları, profesörler, gazeteciler neden gözaltına alınıyor?”
Ergenekon gözaltı ve tutuklamalarında kesinlikle usul hataları ve hukuk yanlışlıkları yapılıyordur.
Yanlış ihbar kurbanı olanlar vardır.
Muhbirin husumetine uğrayanlar da bulunabilir..
Kafaları karıştırmak için yanlışlık yapılmasını isteyenler de çıkabilir.
Diğer yandan Ergenekon karşıtlarının sesleri yükseliyor haklı olarak:
“Tutuklananların hepsi Atatürkcü, laik ve demokrat…”
“Gözaltına alınanların tamamı AKP karşıtı insanlar..”
“Ergenekon’la muhalefet susturulmak isteniyor.”
“Böyle giderse sıra herkese gelebilir…”
Unutmayalım ki İtalya’da adına Gladio denen Nato artığı örgütlenme ile henüz tam yüzleşmiş değiliz.
Hemen hemen tüm Nato ülkeleri bu örgütü dağıtmış.
Sovyetler çöktükten sonra, her ülke kendi Gladiosunu gündeme getirmiş ve ya hesaplaşmış, ya da defteri kapatmış..
Türkiye ise bu örgütü anlaşılıyor ki, bir süre daha kullanmayı denemiş.
Yanlış yapmış.
Bizdfeki örgüt de 2000’li yıllarda misyon değiştirmiş.
Hükümetleri devirmek için mesai göstermeye başlamış.
Kontrol edilemeyen gücün, hükümetleri yasa dışı yollardan devirmeye kalkışması yeni görülmüş bir şey değil.
Belki insanlık tarihi kadar eskidir, bilemem.
En yakın tarihi dikkate alırsak İtalya’daki Gladio temizliği ya da temiz eller operasyonunda 4 bin 298 terör olayına rastlanmış.
Bizdekiler daha iki elin parmakları kadar değil.
Yani eğer derine inilirse nereye kadar gider kimse kestiremiyor.
Italya’da 139 ayrı kentte ve yerde gizli silahlar bulunmuş.
Bizde daha yeni yeni kuyular, gizli yerler kazılıyor.
İnsan kemikleri ile hayvan kemikleri birbirine karışıyor.
İtalya’da eski bir başbakan, 12 bakan, yüzü aşkın milletvekili toplam 7 bin 500 kişi mahkemelerde yargılanmış.
Eski Başbakan ve milletvekilleri dahil yüzlercesi mahkum olmuş.
İçlerinde saygın profesörler var, hukukcular var, savcılar var, hakimler var, siyasetcisi, bilim adamı sanatcısı her kesimden insan var.
Hatta eski İtalyan Cumhurbaşkanlarından biri, yakalanıp gözaltına alınanlar için “ Onlar kahramandırlar. Ceza yaftasını değil, şeref madalyasını hak etmişlerdir” dese de, failler yine yargılanmış ve çoğu da mahkum edilmiş.
Hepsi saygındı.
Hepsi tanınmıştı.
Hepsinin kendilerine göre bir çok başarıları vardı.
Hepsi bu işi demokrasi adına yaptıklarına inanıyorlardı.
Neticede yanlış yaptıkları anlaşıldı.
Yargılandılar ve mahkum edildiler.
Biz daha işin başında Ergenekon’un önünü keserek:
“Bilim adamı içeri alınır mı?”
“ Kendisini eğitime adamış biri, suça nasıl bulaşır?”
“Hayatı başarı madalyaları ile dolu emekli general darbeye teşebbüs eder mi?”
Hepsi olabilir demek zor.
Ama olamaz demek de bizi yanlışa götürebilir.
Saygın olmak, suç işlemeye engel bir özellik değil ki.
Dünyada örnekleri var.
İşte İtalya.
İşte İspanya.
İşte Belçika.
İşte dibimizdeki Yunanistan.
Yakın komşumuz Yunanistan 1974 cuntacılarını yargılayıp içeri atmasaydı, bırakın Avrupa Birliğine girmeyi, ne demokrasiyi görürsü, ne refahı.
Hala askeri yönetimin kanatlarıyla uçmaya çalışırdı.
Onun için Bu olayda göaltına alınanların ne sıfatlarına bakalım, ne geçmişteki başarılarına.
Süreç devam ederken büyük yanlışlar yapılmasın yeter.
Once hukukun çalışmasına, rahat işlemesine izin verelim.
Sonra hukukun üstünlüğüne inanmaya çalışalım.
Üstün insanlar, üstün yöneticiler de suça bulaşmış olabilirler.
Önemli olan onları kurtaracak veya mahkum edecek olan hukukun üstünlüğüdür.
Üstünlerin hukuku değil.
