Daniel Dombey’e göre bu şüphe, üç meselenin bileşimine dayanıyor: Ankara’nın Çin’den füze savunma sistemi alma kararı, Suriye’deki el Kaide’yle ilişkili savaşçılara yönelik belirsiz tutum sergilediği iddiası ve son olarak da Türkiye’nin İsrail adına Tahran’da casusluk yapan İranlılara ihanet ettiği iddiaları.
Dombey, kimi bölge uzmanlarına göre Ankara’ya karşı suçlamalar listesinin inkâr edilecek gibi olmadığını yazarken, Amerikan düşünce kuruluşu Dış İlişkiler Konseyi’nden Steven Cook’un “Türkiye’nin sicilini göz önüne alırsak Obama yönetimi, nasıl Türkiye’yi model bir ortak olarak lanse etsin, hatta ona müttefik gibi davranabilsin ki?” şeklindeki sözlerini hatırlatıyor.
Ancak FT yazarına göre kesin bir sonuca varmak için henüz çok erken.
Dombey, füze anlaşması için sözleşmenin henüz düzenlenmediğini, Ankara’nın iç savunma sanayiini geliştirme isteğiyle hareket etmiş göründüğünü belirtiyor. Dombey’e göre bu olaydan çıkarılacak “asıl stratejik ders, Türkiye’nin kendisini stratejik değerlendirmelere mecbur hissetmemiş olması.”
Ancak Daniel Dombey, Financial Times’daki makalesini şöyle tamamlıyor:
“Türkiye’nin bu üç tartışmalı meseleye verdiği karşılığa bakarsak: füze alımının kesinleşmiş bir anlaşma olmadığındaki ısrarı, cihatçıları kınaması ve İran’la gizli anlaşma iddiaları karşısındaki öfkesi, bu ülkenin Batı’daki ittifaklarına değer verdiğine işaret ediyor.”
“Ama şimdi tüm bunlar gündemdeyken, lafa değil icraata bakılacak.”
