Bilinmez ki niye açılmış niye büyümüş zamanında ve kim nasıl onarır?… Kimse sormaz da ağzını açıp, ağız doludur ama hep kendine çalışır. Ve bir gün kabuk düşer, yara apaçık çıkar ortaya.. tek bir sözcükle başlar büyük travma… Bir kaçmak gelir o zaman insana… Korkar acaba yine mi açılacaktır yeni bir yara… Çünkü hiç kimse… kadında olsa adam da… Bilmez ki büyük yaraların küçük ilaçları vardır aslında.
İçelim…
Adamlar erken ölür bilir misin niye? Çünkü ayrılık başa gelmeden anlaşılmaz ne kadar derindir yara. Sonra bir durmak gelir, bir susmak gelir, sulara kaçılır, güneye kaçılır, çöllere kaçılır… Kuruyan göğsü başkaları sulasın diye… Alnın külrengi, kireç rengi bembeyaz, yüzünün ortasında iki delik, kör olursun kör… Acımadı diyemezsin acır çünkü… Çünkü hiç kimse… kadında olsa adam da… Bilmez ki büyük yaraların küçük ilaçları vardır aslında…
Bir an gelir sığamazsın buzlu bardağa… Şahlanarak gelir o isim, kurulur yüzünün ortasına. Kaç iklim geçer böyle bilinmez, tüm heybetiyle oturur tahta masaya. Barut olur, bulut olur, dut olur şişedeki balık, öldürür, diriltir, yeniden doğdurur… Duman eder adamı bu sarhoşluk.
Ve niçinini gelenin ve niçinini gidenin anlaması için çıplak bir yüreğin, hiç sönmeyen meşale gibi yanması lazımdır gözlerin. Kör olursun… Kör olursun kimse görmez seni!.. Hüzzam bir makam siner dudaklarına, artık anla ki o isim açacaktır en büyük deliği şakağına. Ve kızgın bir mühür dağlayacaktır hiç kapanmayan yarana… Ve kurcalanan kabuk, kanayacaktır her sarhoş bakışmada… Ve kuşlar ve böcekler ve buna tanık olan herkes şaşıracaktır sana bakıp bakıp… Çünkü içinde hiç dinmeyen bir susuzluk hissi ile göründükçe şişenin dibi, hatırlatıp duracaktır alnına kazınan o ismi… oysa kimse hiç kimse… kadında olsa adam da… Bilmez ki büyük yaraların küçük ilaçları vardır aslında…
SİBEL BENGÜ’NÜN DİĞER YAZILARI
– Çok sevgili sevgililer günü için…
– Açık reçete…
– Çocuk
– Sen de kimsin?
– Kar yağarken pencerenden…
– Bayramları nasıl bilirdiniz?
– Ne kadar buradasın?
– Bu hayat nasıl geçer?
– Aşık kimdir?
– Aşk ne değildir?
– Aşk nedir?
– Herşeyin bir şeyi vardır…
– İyi insan kimdir?
– Kaygı çok kaygan bir kelimedir…
– Bumerang aşklar…
– İstanbul’da yine yağmur var…
– Kelimeler, kelimeler, kelimeler…
– Bir şairin bildiği sevgi/ Attila İlhan için…
– Nedir, niyedir? Neyse…
– İnsan bazen kendini bırakıp delice gitmek istiyor…
– 3 kadın 1 kritik…
– Hayatın şablonu mu var?
– Haydi dostlar buyrun kahveye…
– Muhakkak…
– Aşk’a herşey dahil…
– Bir İstanbul hatırası
– Kadın dediğin
– ‘Adam gibi adam’ dedikleri…
– Mantığım intihar, ruhum serseri…
– Hiç-bir-şey anlamıyorum…
– Hayal adalar…
– Kırmızı başlıklı kızın nesi var?
– İstanbul’a bir günlük firar…
-Bırak deli desinler…
-‘Sen benim rüzgar gülümsün…’
-Pardon tanışıyor muyuz?
-İstanbul
-Kıymık…
-Siz mağrur musunuz?
-Ne kadar önemsiyoruz yarınlarımızı?
-Küçük şeyler…
-Yürek mahrem bir bölgedir
-Kiler…
-Keşke
-Anne karabiyesi…
-Tren garları…
-Yangın yeridir yürek, külleri kelimeler…
-Bir gün… gemiler… geçer…
-Önsöz
-O fotoğraf…
-Durup dururken…
-İçiyorsam sebebi var…
-Susmak üzerine…
-Zor…anlatması zor…
– Ciddi insan…
-Kalbim Anadolu…
-Aşk niye biter?
-Oğlum şiir oku…çünkü…
-Ne olmazsa olmasın, içinde sen varsın
-Ölüm diye bir şey var…
-Kırmızı başlıklı kızın neyi var?..
-Bebek’te gitmek zamanı…
-Kadın…nedir senin aşktan anladığın?
-Altı üstü bir küre…
-Aşk seni sordular…
-Atlıkarınca…
-Dün haberini aldım…
-AY bilmecesi…
-Karanlıktan korktuğumu nereden bildiniz?
-Yüreğimin tozunu aldım…
-Ne zaman yağmur düşse bu şehre…
-Onlarca onlar…
-Kimsin sen?
-Bir sevgililer günü klasiği…_
-Nakış…
-Rüya
-Bilmen gerek…
-Olgunluk…
-İlk şiir
-Kadınlar ne ister?
-Meraklanınca
-Sekiz onbeş vapuru
-Olmayınca bir adamın gözleri
-Biz İstanbulu sevdik
-Tatiiil…. gel artık ben delirmeden…
-Ey kalbim…
-Sana yazdığım son şiirin içindesin şimdi…
-Tamiri zor oyuncaklar
-Hayat bir köprüdür oğlum…
-Kim
-Kol düğmesi
-Nasıl anlatsam…
-Gökte yakut, yerde zift karası…
-Hadisene
-Gökte yakut, yerde zift karas -3- (adam)
-Gökte yakut, yerde zift karası -5 (kör olursun)
-Gökte yakut,yerde zift karası – 6 (Gardiyan)
