Geçen akşam ‘Golden Island International Film Festival’in Londra tanıtımına katıldım. Bir müddet önce de Kasım ayında Kıbrıs’ta gerçekleşecek festivalin Lefkoşa’da başarılı bir tanıtımı yapılmıştı.
Golden Island diye bahsedilen cennet adamız Kıbrıs. Festivalin ada çapında planlanması güzel. Ayırımcı değil, kucaklayıcı bir yaklaşım. Ancak Festival organizatörlerinin tümü Kıbrıslıtürk. Sorun değil. Niyet iyi.
Festivalin iki destekleyicisi Barones Meral Ece ve tek Kıbrıslıtürk aktör Tamer Hasan. Meral’i tanıtmaya gerek yok. Parlementodaki tek Kıbrıs’lı. Tamer Hasan’ın ismini çok duymuştum. ‘The Football Factory’ filmini de görmüş, çok iyi bir aktör olduğuna şahit olmuştum.
Kişiler hakkında önyargılı olmamak gerektiğini Tamer’i geçen akşam gördüğümde bir kez daha anladım. Gerçekten çok alçak gönüllü, çok içten birisi Tamer. New Cross’da doğup büyümenin getirdiği ‘cockney’ özelliklerinin yanısıra tam bir Kıbrıs’lı.
Kıbrıs’lı diyorum, çünkü o kendisini bu şekilde tanımlıyor.
Tanıtım esnasında Kasım ayında başlayacak olan film festivali hakkında birçok şeyler öğrendik. Özellikle Tamer Hasan, film endüstrisindeki temaslarını kullanarak festivalin başarılı olmasına büyük katkısı olacak. Konuşması çok heyecanlı ve olumlu idi.
“Zirvede yalnız başıma olmaktan bıktım” diyor Tamer. “Benim gibi birçok Kıbrıs’lının da Sinemada başarılı olmalarını görmek istiyorum” diye sözlerine devam ediyor. Bulunduğu konuma gelebilmek için çok mücadeleler verdiğini ve o gece salonda olan menejerinin onu sinemaya sokmak için çok uğraştığını öğrendik Tamer’den.
Planlanan festivalin en güzel tarafı Kıbrıslı film yapımcılara filmlerini tanıtmak ve parasal mükafat elde etme şansının verilmesi olacak. O akşam salonda daha önce tanımadığım iki Kıbrıslıtürk bir de Kıbrıslırum film yapımcısı bulunmaktaydı.
Festival için öncülük yapanların hepsi İngiltere’de çok faal, yıllarca toplumsal, sanatsal çalışmaları ile tanınan değerli kişiler. İpek
Özerim, Erim Metto ve Yeşim Güzelpınar. Toplumumuz arasındaki tüm olumsuzlaklara rağmen yılmadan özveri ile çalışan güzel insanlar.
Birkaç yıl önce ‘Ya Tutarsa?’ başlıklı bir yazımda eğitim alanında yıllarca çalışan değerli kişilerin çabalarından bahsetmiştim. Biliyorunuz Nasrettin Hoca’nın hikayesini. Göle maya salıp yoğurt yapma çabalarına gülenlere verdiği cevaptı “ya tutarsa?”.
İşte arkadaşım olarak sayma mutluluğu taşıdığım bu kişiler de Nasrettin Hoca gibi emeklerinin bir gün meyve vereceği umudunu hiçbir zaman yitirmemiş toplum kahramanlarıdır aslında. Onlarla gurur duyuyorum.
Kafaları devekuşu gibi kumun içinde gömülü kişiler, veya küçük hesaplarla küçük beyinlerini meşgul edenler “bir buydu eksik” diyeceklerdir. Demişlerdir belki de. Varsın desinler. O akşam salonda bulunanların belki de tümü festivalin öneminin bilincinde idi. Önemli olan bu.
Bu tür sanatsal etkinlikler, özellikle yeteneki gençleri ortaya çıkarmak, onlara yol göstermek ve potansiyellerini geliştirmek için çok önemli şeylerdir. Gerek Kıbrıs’ta gerekse İngiltere’de yaşayan gençlerimizin bu tür şeylere, Tamer gibi rol modellere çok ihtiyaçları var. Tamer bana gençlere gelip konuşma sözü verdi o akşam. Ben sormadan hem de.
Toplantıda bulunan bazıları festivalin başarılı olmasına siyasetin engel olabileceğinden dem vurdular. Tamer ve menejerinin ve çoğunluğun cevabı açık ve netti. Sanatsal etkinliklerde siyasetin yeri yoktur. Bu etkinlik, tam aksi iki toplumu biraraya getirme potansiyeline sahiptir. Film gösterilerinin bir mekanı da Lefkoşa’daki Buffer Zone bölgesinde gerçekleşecek.
Devamlı ambargolardan, kısıtlamalardan bahsedip duranlar, en büyük ambargonun kendi beynimize uyguladığımız ambargolar olduğunun bilincinde olmalılar. Efsanevi Deep Purple Kuzey Kıbrıs’a gelip konser vermişse, Girne Amerikan Üniversitesi Canterbury’de kampüs açabilmişse, şairlerimiz Bosna, Makedonya, Budapeşte’de sanat etkinliklerine katılabiliyorsa, niye film festivali siyasetin kirli çarklarına takılsın?. Özellikle Tamer ve yürekli arkadaşları bu etkinliğin arkasında iken?
Yolunuza devam değerli arkadaşlarım. Her zaman yanınızdayız.
