Pazar günü halk sandıklara gidecek ve yerel yöneticilerini seçecek.
Bu seçim, bir anlamda referandum addedilmeli.
Çünkü partilerin gelecek seçimlerde ne kadar oy alacaklarının göstergesidir aynı zamanda yerel seçimler.
Denebilir ki “genel seçimlere daha uzun süre var”
Evet doğrudur.
Ama iktidarı ele geçiren partinin ne kadar yıprandığını, anamuhalefet partisinin ise ne kadar aktif hale gelip gelmediğini ortaya koyan verilerdir alınacak sonuçlar.
İl genel meclisinde elde edilen başarı ise partilerin geleceklerinin göstergesidir…
Ama herşeyden önce seçimler demokrasinin işlediğini, kör-topal da olsa devam ettiğini işaretleridir kalkınmakta olan toplumlarda.
Peki bizde öyle mi?
O zaman gelelim seçimlerden önceki son duruma.
Aslında seçimlerden önce örselenen yine halk oldu.
Hedef tahtasına konan yine vatandaş oldu.
Ve seçimlerden sonra suçlanacak kesim, ne yazık ki yine halkın kendisi olacak.
Sonuçta kaybedenler halkı suçlayacaklar…
Medya zaten AKP iktidara geldikten sonra dediğini dedi sade vatandaş için:
-Sizi gidi bidon kafalılar sizi.
-Göbeğini kaşıyan adamlarla bu kadar olur.
-Bizim ülkedeki seçmen tipi koyundan farksızdır.
Sadece medyanın halt etmesiyle kalınsa iyi.
Siyasetcisi medyanın gerisinde kalacak değil ya.
Ucuzlayan otomobilleri satın almak için uzun kuyruklar oluşturan vatandaş için ne diyor sanayi bakanımız: “Sürü psikolojisi bu” deyip halkı küçümserse…
AKP milletvekili, seçim kürsüsüne çıkardığı belediye başkanı adayını methederken “Bu adam, benim ve sizin gibi hayvanlar için canını feda etmekten kaçınmadı” deyip Darvin’e farkında olmadan ve istemeden koltuk (!) çıkarsa…
Eski Genel Kurmay Başlkanlarından biri de kalkar: “Bu halk cahil. Cumhurbaşkanını halkın seçmesi kadar tehlikeli bir şey yok” der.
Der yani…
Der de.
“Yönetimin adı nası demokrasi oluyor?” diye sorarlar adama.
İçinde halkın olmadığı yönetime demokrasi denmediğini ilkokulda okuyan bebeler biliyor artık.
Hatta okumayı söktüklerinin günün ertesinde öğreniyorlar.
Çocuklardan utanalım hiç olmazsa.
Yalan söylediğimiz için.
