Önümüz bayram bu yüzden kötü şeylerden bahsetmek istemiyorum. Sevgiden, sadece sevgiden bahsetmek istiyorum…
Bazen hayatı çok ciddiye aldığımızı düşündüğümüz ve kısa bir süre de olsa soluklanmak istediğimiz anlar olur öyle değil mi…
Dünyadaki sorunlar, savaşlar, yoksulluk, işsizlik, hava kirliliği, dünyanın sonuna dair kıyamet senaryoları, sevdiklerimizin acı kaybı ve ölüm karşısındaki çaresizliğimiz, tüm bu olumsuz olaylar sonucunda yüreğimiz yorgun düşer ve sığınabileceğimiz, tutunabileceğimiz aydınlık düşüncelere, en önemlisi hayatımızı anlamlı kılacak ilişkilere ve kişilerin varlığına her zamankinden çok ihtiyaç duyduğumuz bir ruh hali içinde buluruz kendimizi…
Biliyor musunuz en güzel aydınlık düşünce, içimizi ısıtabilecek en sıcak duygu, yüreğimizdeki karanlıkları silebilecek en sihirli güç nerden gelir, sevgiden…
Sevildiğimizden emin olduğumuz ve sevdiklerimizi düşündüğümüz anlar, kendimizi en güçlü ve en keyifli hissettiğimiz anlardır…
Bu gücü içimizde hissettikçe ve yeniden, hep yeniden sevebildikçe, yüreğimizdeki tüm karanlık köşeler kaybolacak, aydınlık hep avuçlarımızda olacaktır.
Bunun için asla sevgisiz kalmayalım ve yeniden sevme gücümüzü hep koruyalım…
Bu arada en eşsiz sevgilerden biri de şüphesiz aşk duygusudur.
Hiç tanımadığınız, hiçbir yakınlık, akrabalık veya kan bağınız olmayan bir İnsanı delicesine sevebilmek ve onun için her şeyi göze alabilmek, böylesi mucizevi başka bir duygu olamaz gerçekten.
Bu arada aşk duygusu onarcı olabildiği kadar yıkıcı da olabilmektedir.
Bunun için aşkı kaybettiğimizde karamsarlığa kapılmamalıyız ve yeniden sevebilme gücümüze inanmalıyız.
Hayat gerçekten siz umutlu oldukça sürprizlerle ve hediyelerle doludur bu konuda.
Sevgiye olan inancımız, bir gün bizi mutlaka yolu sevgiden geçen biriyle buluşturacaktır…
Yeter ki kalbimiz sevgiye açık olsun…
Hiçbir sevgi yanlış değildir, sevme duygusunun kendisi özünde temiz ve iyidir. Yanlış olan koşullar ve insanlardır, bazen de zamanlama belki, ama sevgi asla…
Bu konuda, ufak bir denemem olacak sizler için. Umarım okurken bir anlık da olsa içiniz ısınır ve yeniden sevebilmek için umutlanır yüreğiniz…
***
“Yeniden Sevebilmek”
Güneşe gözünü yummuştu çiçek, açacağı baharlar hep sonraki baharlardı…
Mutluluğa öylesi susamışken sürekli erteliyordu mutluluğu sırf korkuları yüzünden…
Bir kez kırılmıştı ya dalı, incinmişti ya yüreği bir kez, bir daha serpilirse, bir daha teslim olursa güneşe, yeniden incineceğini düşünüyordu…
Bir sabah hiç haber vermeden süzülüvermişti aydınlık yüreğine…
Neydi bu tanrım, tanıdık gelen bu ışık, unuttuğunu sandığı bu kıpırtılar…
İşte tomurcuklar yeniden açmaya hazırdı yüreğinde, uyanmaya, ayaklanmaya, hatta çıldırmaya hazırdı duyguları…
Aslında açtı bu duygulara, susamıştı…
Avuçladı göz yaşlarını bir el
Çıkmaz sandığı o sokakta
bir kapı aralandı
Sıcak sımsıcak bir bakış
Sokuluverdi
Gözlerinden yüreğine
İçinde kapanmaz sandığı yaralar
Beklenmedik bu çıkarsız sevgiyle
Sarıldı
Sarmalandı…
Artık geride bırakabilirdi geçmişte içinde yer eden o karanlık, ıslak duyguları, hep aynı döngüleri yaşayıp durduğuna dair hissettiği korkuları ve umutsuzluğu…
Güneşin ülkesine doğru yol alabilirdi artık karşındakinin o aydınlık bakışlarından aldığı cesaretle…
O şefkatli dokunuşlarla içindeki tüm yaralar kapanabilirdi…
Evet, evet o bildik tanıdık sancıları, hak etmediğini düşünerek yaşadığı tüm aşağılık duyguları ve yeniden yeniden umutlanıp sönmekten yorgun düşmüş yüreğini, tüm bunları geride bırakabilirdi…
Bu yeni heyecan, bu yeni kıpırtılar ona her şeyi unutturacak güçteydi..
Onunla birlikte yeni bir başlangıç yapabilirlerdi güneşin ülkesinde, bunu hissedebiliyordu…
Orada açmaya hazır çiçekler vardı, mis kokulu rengarenk çiçekler…
Sadece önündeki çiti aşıp yandaki bahçeye atlaması yeterdi…
Peki bu neden bu kadar zordu… Neden bu kadar zaman almıştı…
Ne fark ederdi ki, olmuştu işte…
Gülümsedi…
İyileşmişti…
Bu yeniden sevebilme gücüydü…
________________
*Yar.Doç. Dr. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi
