Saatte bilmem kaç kilometre hızla giden bir trenin hedefine ne zaman ulaşacağı, bir havuza dakikada şu kadar su akarsa havuzun ne zaman dolacağı veya cebimizdeki paranın üçte ikisini harcadığımızda geriye ne kadar kalacağını hesaplamak gibi.
Özünde bir bilim dalı olan matematiği, aynı zamanda toplumsal ve doğa olaylarında belirleyiciliği olan hesap ve hesaplamayı bir rakamlar manzumesi olarak görmek bir eksikliktir.
Doğa güçleri arasında üstünlük elde etme mücadelesi, insanla doğa, insanın kendi içinde yarattığı yıkımlar, var olma kavgaları, eski yeni arasındaki mücadeleler özünde hesap amaçlı değil midir?
Neron’un Roma’yı yakması, Brütüs’ün imparator Sezar’ı arkadan hançerlemesi bir hesabın sonucu değil miydi?
Bekir Coşkun’un hayvan sevgisini yaygınlaştırmaya çalışması, Deniz Baykal’ın cumhuriyet kadınlarından umudu kesince, onlara adeta sitem edercesine ‘kara çarşafa’ (Çarşaflının şahsına diyeceğimiz hiç bir şey olamaz) rozet takması bir hesabın beklentisi değilde nedir!
Aynı ilkokul sıralarında, yapılan hesabın doğruluğundan emin olmak için bir de sağlaması yapılırdı. Rakamlar toplanarak, elde var, bilmem kaç denirdi.
Günümüzde insanlık değerlerinin ortak hesabını tutmanın özel bir okulu, özel bir eğitim kurumu yoktur. Sadece erdemli olmak bu hesabı tutmaya yeter aslında.
Aslolan, hesabın sağlamasında ortaya çıkan sonuçtur; ne şişirilmiş banka hesabı, ne de üst üste konmuş bilmem kaç katlı taş yığınlarıdır. Aslolan, toplama sağlamada ortaya çıkan, ‘adamlık’tır.
Edebiyatımızın büyük ustası Yaşar Kemal, Cumhurbaşkanı Apdullah Gül’den ödülünü alırken “Edebiyat değil, namus umrumda” demiş. İşte 80 yılı aşan bir hesabın sağlaması.
Darısı ‘adam’lığını unutmayan bütün namuslu insanlara olsun.
