Bir yılın daha sonuna geldik. Veya yeni bir yılın başlangıcına.
Birçoklarımızın “ne çabuk geçti” diye hayıflandığımız bir yıl oldu yine bu yıl da.
Bir de dünya çocuklarına soralım 2016 nasıl geçti diye.
Dünyanın diğer ülkelerindeki çocuklar neşe ile okullarına giderken, gökten yağmur gibi yağan bombalardan can havliyle kaçışan çocuklara.
Veya okulun ne olduğunu bilmeyen çocuklara.
Veya küçücük yaşlarda, babaları anlamsız savaşlarda öldürüldüğünden, veya anne veya babaları engelli olduğundan ailelerinin geçimini sağlamayı sırtlamak zorunda kalan bedbaht yavrulara.
Veya Afrika’da açlıktan karınları şişmiş, hastalıktan kırılan çocuklara.
Bir fotoğrafın bin kelimenin ifade edemediğini daha etkili bir şekilde anlatabildiğine inananlardanım.
O yüzden özellikle haber fotoğrafçılarına karşı müthiş bir hayranlık ve şükran hissederim.
2015 yılının en çarpıcı fotoğrafı Bodrum yakınlarındaki bir koyda sahile vuran Suriyeli küçük Aylan’ın cansız bedenini görüntülüyordu.
2016 yılına ise Halep’deki çatışmalar sonucu yaralanan başka bir Suriye’li çocuk, Omran Daqneesh damgasını vurdu.
Beş yaşındaki küçük Omran, bir ambulansın arkasındaki kırmızı sandalyede oturuyor. Tüm bedeni toz, toprak içinde. Yüzünde yara izleri ve kurumuş kanlar, gözünü kırpmadan objektife bakıyor. Şok geçirdiği belli.
Omran fotoğrafın çekilmesinden kısa bir süre sonra tedavi edilerek ailesine iade edildi. Ama on yaşındaki kardeşi Ali onun kadar şanslı değildi. O, gökten yağan bombalardan aldığı yaralar sonucu yaşamını yitirdi.
2016 yılının en acımasız savaşlarından biri olan Halep savaşı sırasında başka bir Suriyeli çocuğun, yedi yaşındaki Bana Alabed’in dünya liderlerini yardıma çağıran kan dondurucu twitter mesajları yıla damgasını vuran başka bir olaydı.
Birleşmiş Milletler Evrensel Çocuk Hakları Bildirgesinin 19 uncu maddesi şu sözlere yer verir:
“Çocukların, her nevi fiziki ve manevi şiddet, yaralanma, taciz, ihmal ve cinsel dahil her türlü sömürüden korunma hakları vardır”.
Şimdiye dek içi doldurulamamış boş sözlerden. Çocuk hakları ihlalleri bu maddeyi imzalayan ülkeler tarafından yapılıyor.
Onlara karşı BM yaptırımları var mı? Hayır, yok. Özellikle bunlar Batının kukla devletçikleri ise, veya Çin, ABD, Birleşik Krallık, Fransa, Türkiye v.s. gibi güçlü, ‘önemli’ devletlerse.
Birleşmiş Milletlerin önemli bir organı olan UNICEF, her yıl sonunda “Dünya Çocuklarının Durumu (The State of the World Children)” isimli bir rapor yayınlar.
Bu yıl yayınlanan raporun önsözünde şöyle deniyor:
“Dünyamızda yaşamları ve gelecekleri tehlikede olan milyonlarca çocuk bulunmaktadır. Ya en fazla dışlanmış çocuklar için yatırım yaparız, ya da ilerisi için daha bölünmüş, adaletsiz bir dünya yaratırız”.
Aynı rapor dehşet veren bazı istatistikler sunuyor. Örneğin, dünyadaki eşitsizliklerin giderilmediği takdirde, 2030 yılında:
-167 milyon çocuğun aşırı fakirlik içerisinde yaşayacağını,
-2016 ile 2030 yılları arasında 5 yaş altındaki 69 milyon çocuğun öleceğini,
-İlk okul yaşlarındaki 60 milyon çocuğun okula gidemeyeceğini belirtiyor.
Rapor 172 sayfalık. Biraz zaman ayırıp birkaç bölümünü olsun okumanızı öneririm.
https://www.unicef.org/publications/files/UNICEF_SOWC_2016.pdf
Dünya çocuklarını bu hallere getiren sözde dünya liderleri bu günlerde bol bol yeni yıl mesajları yayınlıyorlar.
Çocukları sadece yılın bir gününde makam koltuklarına oturtup ‘bayram’larını kutlayıp onlara karşı görevlerini yaptıklarını sanan bizim ‘liderlerimiz’ de bol keseden birlik, beraberlik mesajları yayınlıyor.
İnsanın midesini bulandıran, çifte standardın dik alası niteliğindeki bu tür mesajlarla bir yılın daha sonuna geldik.
Yeni yılda dünya için barış, huzur dolu bir yıl dilemek çok anlamsız olur. Çünkü bunun gerçekleşmeyeceği çok açık ve net.
Ben yeni yılın herkes için daha fazla farkındalık, duyarlılık geliştirecekleri bir yıl olmasını dilerim.
