VENEZUELA KUŞATMASININ “YOL HARİTASI”
Aslında, devreye sokulan hem darbe hem de kuşatma hareketidir. Venezuela’nın “Bolivarcı devrimini” bitirmek amacıyla ABD ve Güney Amerika’da sıkı işbirliği içinde olan iki odak yoğun faaliyet halinde. Biri Trump’ın görevlendirdiği Bolton, Rubio ve Elliot Abraham’dır. Diğeri ise Kolombiya devlet başkanı Duque’ün yönlendirdiği Macri (Arjantin) ve Bolsonaro’dur (Brezilya). Bunların altısı politikada otoriter demokrasi veya faşizmi ekonomide liberalizmi doğru gören sağ global eksenin kokuşmuş ayaklarıdır.
Brezilya seçimleri Güney Latin Amerika’daki politik dengeyi değiştirdi. Lima grubu diye bilinen (Kolombiya, Brezilya, Arjantin ve Şili) ülkeler askeri güçleri arkalarına aldıktan sonra Güney Amerika’daki politik iklimi 60 ve 70’lere geri götürmeyi planlıyorlar. Venezuela’ya saldırmakla sınırlı kalmayarak diğer bazı ülkeleri; Kuba, Nikaragua ve Meksika’yı hedefliyorlar.
Lula’nın hapis cezasını fırsata dönüştüren ırkçı sağcı Bolsonaro az farkla seçimi kazandı. Guaido’nun başkanlığı önce ABD’de hazırlandı ve Bolsonaro dünya kamu oyuna ilk açıklayan kişiydi. Venezuela kuşatmasının başkomutanı odur.
Venezuela’ya darbe hazırlığını ırkçı Bolton ve Rubio’nın yaptığı sır değil. Darbe tezgahçısı biri daha var. Trump tarafından Venezuela’da “demokrasiyi tam olarak restore etmek” için görevlendirilen Elliot Abrams. Reagan yönetimi döneminde Orta Amerika’daki katliamları örgütlemekle suçlanmıştı. Amerikan haber ajansı Associated Press, Aralık ayında Guaidó’nun ABD başkan yardımcısı Mike Pence’in katıldığı toplantılardan sonra Kolombiya ve Brezilya’ya gittiğini yazmıştı.
Venezuela’yı önce kuşatma ve daha sonra darbe ile Maduro’yu indirme stratejisinin üç amacı ABD’nin zayıflayan emperyalist hegemonyasını yakından ilgilendiriyor; Venezuela’nın altın rezervleri kullanmasına engel olmak; Rusya ve Çin’i dünyanın en büyük petrol rezervlerinden uzak tutmak; sağ otoriter bir eksen yaratarak Güney Amerika’nın ilerici politik iklimini değiştirmek.
Guaido’nun kendini başkan ilan etmesinden bir haftadan fazla bir süre geçmesine rağmen, beklendiği gibi, hemen desteklenmedi. Bolivarcı Ulusal Silahlı Kuvvetleri sağcı muhalefete ve yanki faşist yönetimine karşı tutumunda bir değişiklik olmadı. Bundan sonra politik gelişmeler ne yönde ilerleyeceği tahmin etmek zor.
Tüm bu gerginliğin ortasında, hiçbir hipotez göz ardı edilemez: Maduro’nun silahlı kuvvetlerin onayı ile istifa etmesi; başarısız bir askeri operasyon sonucu iktidarda kalıcılaşması; siyasi ortamı büyük ölçüde değiştiren bir halk isyanı dahil her şey olabilir.
90’lı yıllarda bölgede neoliberal bir hegemonya vardı, 2000’de daha ilerici / ulusal popüler atmosfer egemendi. Nueva Sociedad’a göre “Güney Amerika’da neoliberal projenin yeniden dirilişini görüyoruz ki, onaylanma eğiliminde olmasına rağmen kırılganlık özelliklerine sahiptir”. Güney Amerika saldırgan ama güçsüz bir hegemonyayla karşı karşıyadır.
*La Nueva Sociedad, 5 Şubat 19
-Venezuela noticias 24, 3 Şubat 19
-Media izquierda
