Kadirşinaslık

Bu kadarı da fazla dedirten olayları duyunca aman ya rabbi…
Hepimiz hatır gönül sayan kişiler arıyoruz. Hatırımız sayılsın, gönlümüz kırılmasın, emeğin karşılığını almalıyız . İnsanlar faydalı faydasız demeden geçmişte hizmeti bulunan insanı, bir anda dışlamak acayip olsa gerek.
Bunun savunulur tarafının olduğunu kabul etmek hoş olmaz.
Günlük hayatta olup olmadık meseleleri büyütmenin manası yok. Ne olur geçmişten beri birçok emeği geçmiş insanın yok sayılması garip.
Tuhaf ,insanlık bu kadar mı düştü demeniz kalıyor sadece…
Hayatta hiç aklımıza gelmeyen olaylarla karşılaşınca insan afallıyordur. Belli birikiminizi paylaşıyorsunuz , arkadaşınızla kader birlikteliği devam ederken anlamsızca, elinizde eski anahtarla kalıyorsunuz.
Belki yüzünüze denmedi , denemezde belki. Ama emek çektiğin, yerden elini eteğini çek dercesine hal, tavır sezince anlıyorsunuz.
Bir bakmışsınız girdiğiniz yere giremiyorsunuz. Veya sizin kıymeti har biyeniz bitti anlamına gelecek tavırlar görünce yüzsüzlük de edemezsiniz.
Arkadaşlar geçenlerde bahsediyorlardı. Çok ilgimi çekti. Arkadaşta gerçekten samimiydi tüm davranışlarında ve haliyle, sözüyle , mükemmel insandır. En son kötülük düşünülecek kişi kim dense, o arkadaşı söylerdim.
Gecesini gündüzüne katarak çalışan arkadaşımız, sırf hatır gönül adına katkıda bulunduğu kuruma erkenden gider.
İşlerim aksamasın diye sabahları erkenden çalışarak, günlük işlerinin aksamamasını ancak böyle sağladığını ifade etti.
Bizler uyurken çalıştığını söylüyordu.
Sabah erkenden yine gider.dış kapıdan içeri girer, kapıyı açmak için anahtarı çıkarır.Eskiden açılan kapı , bırakın açılmayı , anahtar bile çevrilmiyor , anahtar uymamış.
Acaba yanlış yere mi geldim diye bakmış? Doğru geldiğine emin olunca içinden şöyle demiş; insanlar hep böyle işte kıymetimiz hiçmiş demiş.
Dönmüş evine , moralini hiç bozmamış. Yanlış anlamadıysam bir daha emeğinin karşılığını almadan asla katkıda bulunmayacakmış.
Bundan sonra fedakarlık yok dedi.
Arkadaşı teselli etmek için konuşmak istedim. Olmaz dedi burada ne emekler çektim ben. Hiç para talep etmedim. Sıkıntılı anlarında buranın her şeyiydim ben.
Hatta çay bile içmedim, oturup yemekleri bile nasip olmadı. Kazançlarından hiç talep para etmedim dedi.
Şöyle kısaca değerlendirdim. Arkadaşım haklıydı. Çünkü mesleğinin yanı sıra bu faaliyette bulunuyordu. Kötüler hiç mutlu olmadı dedim.
Kötülerin, kıymet bilmezlerin sonunun hüsran olduğunu söyledi bazı arkadaşlar. Zaten emeğine ucuz bir kilit son vermişti.
Üzülmeye değmez . Hayatta insanlar oldukça bu tür hadiseler olacaktır. Herkes dürüst olsaydı iyilerin kıymeti bilinemezdi.
Sonuç arkadaş kırgındı. Kırgınlık iyi değil dediler yine de teselli olmadı. İnsanlara kızabiliriz, hatta hiç sevmeyebiliriz. Ama emeğini yok sayamazsınız. Hayallerini yıkmamalısınız.
Gerçekleri inkar ederek bir yerlere varabilir misiniz? Geçmişi yok sayarsanız, günlük başarılı olursunuz. Dünya da bir gün yaşamayacağız ki….

738760cookie-checkKadirşinaslık

CEVAP VER

Please enter your comment!
Please enter your name here

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.