Aylardır ülkenin gündemi cumhurbaşkanı seçimine kilitlendi.
Bütün gelişmeler, bu konunun etrafında değerlendirilir olmuştur.
Bir yanda başbakanın suskun tutumu, diğer yandan muhalefetin “ başbakan olamaz” şeklindeki politikası. Öte tarafta, sıhhati şüpheli kamu oyu yoklamaları.
Bu husustaki genel kanaat, başbakan ya da başkası ama, cumhurbaşkanının meclisten olacağıdır.
Bu arada, Başbakanın hükümeti kurması sırasında etrafı tozu dumana katanlar, bin türlü komplo teorisi üretenler, şimdi de başbakanın icraata devam etmesinin ülke yararına olacağını savunmaktadır. Ne garip bir durum değil mi?
Medya, muhalefet ve hatta kamu oyunun çoğu bu noktaya gelmişse, bu durum şu anlama gelir; bundan sonraki dönemde de AKP nin iktidarda olacağı peşin olarak kabul edilmiştir. Muhalefet bu duruma düşmemeliydi.
Peki, başbakan aday olmayacaksa neden susmaktadır?
Belki, bu tartışma sürecinde herkes yorgun düşüp, kendi cumhurbaşkanlığını kabul edebilir.
Belki, başkasını düşünüyordur fakat, kendisini gündemde tutarak, düşündüğü ismi aday göstermesi halinde, (muhalefet ve medya dahil) herkesin derhal razı olmasını sağlamaktır. Bu taktik, Anadolu”da bir atasözüyle anlatılır; Ölümü gösterip, sıtmaya razı etme.
Fakat şu husus unutulmamalıdır; Rahmetli Özal ve Demirel gibi önemli devlet adamlarının bile vazgeçemediği bir önemli makamdan başbakan vazgeçer mi?
Bunun böyle olması halinde, Başbakanın büyük bir fedakarlık örneği gösterdiğini kabul etmek, herhalde fazla abartı olmayacaktır.
Başbakanın aday olması halinde ise, bunu demokrasi içinde normal bir hadise gibi görmek gerekir. Dünyaca tanınan bir önemli siyasetçinin, dışarıya karşı ülkeyi temsil gücünün önemi, geçmiş örneklerden bellidir.
Bu arada, Başbakanın, cumhurbaşkanlığı adaylığı konusunda suskun kalması, tartışmalara katılmaması, her şeyin anayasa çerçevesinde olacağını beyan etmesi, ülkenin bu süreci daha sakin geçirmesine vesile olmuştur. Başbakan bu süreci doğru yönetmiştir.
Başbakanın cumhurbaşkanı olması halinde iktidarın zayıflayacağı düşüncesi fazla tutarlı görünmemektedir. Çünkü, böyle bir durum muhalefetin işine geleceği için karşı çıkmamaları gerekirdi. İkincisi, insanların artık, bir kişinin değil, bir ekibin ülkeyi yönetmesi fikrine alışması zamanı gelmiştir.
Bu süreçte herkes, demokratik bir sınavdan geçmektedir.
Bakalım ne olacak?
