Turgut Özakman, “Tarihine sahip çıkmayan ülkeler gerektiği zaman tarih yaratmayı başaramazlar” demişti bir röportajında ve “Şu Çılgın Türkler”i okuma tembelliği olan günümüz gençlerine yakın tarihi anlatabilmek için yazdığının altını çizmişti. “Şu Çılgın Türkler” o kadar çok ilgi gördü, o kadar çok baskı yaptı ki, şu anda kaçıncı baskısının piyasada olduğunu söylemem güç.
“Şu Çılgın Türkler”de Kurtuluş Savaşını ve Atatürk’ü anlatan Özakman, son yıllarda adeta bir dalga gibi gelmekte olan kuvai milliye ruhuna da hitap ediyordu bir anlamda.
Kurtuluş Savaşıyla tarih yazan çılgın Türkler şimdilerde aynı ruhla yeni bir tarih yazmaktan söz ediyor. Son yıllarda bir çığ gibi artmakta olan kuvai milliye ruhu ve aynı ruhla kurulan dernek ve oluşumlar bunun kanıtı kuşkusuz.
Kuvai milliye ruhuyla oluşan birleşme ve kadrolaşmaların hemen hepsinde Türkiye’nin içten ve dıştan planlı ve programlı bir şekilde kuşatılmakta olduğunun korku ve telaşı var.
Ortada bir başka durum daha var ki, o da; son yıllarda kuvai milliye ruhuyla ortaya çıkan farklı çizgi ve anlayıştaki bu grupların benzer söylemle fakat, birbirinden bağımsız olarak bu kimliğe sahip çıkmaları.
Hepsinin ortak noktaları kuşatılmış Türkiye’nin bölünmesine izin vermemek.
Bu bağlamda hepsi vatansever, hepsi yurtsever söylemle Türkiye’nin analizini yapıyor. Ulus, millet, vatan, yurt, vatanseverlik, yurtseverlik, milliyetçilik, ulusalcılık kavramları son günlerin en popüler kelimeleri…
Bu da bir kavram karmaşası yaşadığımıza işaret ediyor. Bugün milliyetçilik, vatanperverlik, yurtseverlik, ulusalcılık gibi kavramlar birbirine karışmış durumda. Milliyetçilik kavramını eskiden sağcılar kullanırken, bugün solda da bu kavramlar konuşulur oldu. Soldaki yurtseverlik söylemi ve çağrısının altında yatan budur.
Gerçi soldaki milliyetçi dalga hala daha değişik temellere oturuyor. Örneğin CHP devlet merkezli tavrını sürdürüyor. İşçi Partisinin milliyetçilik ve ulusalcılığı pek devlet merkezli sayılmaz. Soldaki daha radikal gruplar ise Marksist tezler üzerinden milliyetçi-ulusalcı yapının içinde kendilerini ifade ediyor.
Peki sol cenahtaki yurtseverlik ruhu, milliyetçilikten farklı bir şey midir? Eğer milliyetçilik kavramı millet esasına dayanıyorsa arada bir fark aramak doğru olmaz. Ama eğer bu kavram millet değil de ırk esasına dayanıyorsa sol düşüncenin bunu benimsemesi beklenemez.
Yine de solun içindeki Marksist söyleme bağlı olanlar yurtseverlikle milliyetçiliği eşit anlamda tehlikeli buluyor. Marksizm ezen ulus milliyetçiliği ile ezilen ulus milliyetçiliği arasında ayrım yaptığı için, Marksistlere göre ancak kendi ulus devletini kurmamış ve bunun mücadelesini veren ezilen uluslar için milliyetçiliğin haklı ve meşru bir yanı vardır.
Aslında bugün kendinizi ister solcu ya da yurtsever; ister sağcı ve milliyetçi olarak adlandırın eğer bu kavramları “anti emperyalizm” adına kullanıyorsanız aynı yolun yolcusu sayılıyorsunuz. O yüzden kavramlara takılıp kalmamak gerekiyor.
Çünkü kavramlara takılıp kaldığımız için olayın tehlike arz eden taraflarını göremiyoruz gibi geliyor bana. Son yıllarda ortaya çıkan bu oluşumlar o kadar hızlı bir şekilde örgütlendi ki, bu da ister istemez akla başka soruları getirdi. Örneğin Türkiye genelinde kuvai milliye ruhu ve vatanseverlik ateşiyle örgütlenen bu gruplar bunu yapacak maddi desteği nereden bulmaktadır? Paranın kaynağı neresidir? Anti emperyalizm adına yola çıkan bu grupları emperyalist güçler mi desteklemektedir? Yoksa bu insanlar bilmeden emperyalizme hizmet mi etmektedir? Bu oluşumların maddi gelir kaynakları araştırılmış mıdır? Bu örgütleri denetleyen bir kurum var mıdır?
Doğrusunu isterseniz pek sanmıyorum.
Beni düşündüren bir başka nokta da, ortada böylesi bir toplumsal potansiyel varken, bir liderin çıkmamasıdır. Bu güçleri kim organize etmektedir? Lider boşluğu zamanla tehlike yaratır mı? Eğer bu boşluğu birileri doldurmaya kalkarsa ya da bu boşluğu kullanmaya çalışırsa ne olur? Bu soruların cevapları verilmiş midir?
Doğrusunu isterseniz bunu da sanmıyorum.
*Yazarın diğer çalışmaları için www.birsenaltiner.com
