Ülkede yaşanan gerginliklerin ve beklenmedik anda yaratılan belirsizliklerin zamana hakim olması, haklı olarak hepimizi umutsuzluğa sevkediyor.
Geriliyoruz.
Korku, ruhlarımızı esir alabiliyor.
İstesek de karamsarlığı üzerimizden atamıyoruz.
Korku tunelinin ucunda beklenen ışık huzmesi hala ortalarda yok.
Evet bazı işaretler var ama istenilen kıvamda değil.
Tepedeki belirsizlik yanında, halkın ekonomik açıdan zayıflaması, işsizlik rakamlarının tavan yapması kabus dolu geleceğe doğru bizi sürüklüyor.
Neden hiç bir şey net değil?
Neden hiç bir şey yolunda gitmiyor?
Neden demokraside yeterli hıza ulaşamıyoruz?
Neden kaliteli bir yaşam standardını yakalayamıyoruz?
Neden ruhumuzu rahatlatacak ortamı yaratamıyoruz?
Neden çocuklarımızın geleceğinden hala endişeliyiz?
En önemlisi geleceğimiz açısından en büyük ayak bağı olan Anayasayı neden değiştiremiyoruz?
Üstelik hem şikayet ediyoruz, hem değişmesini istemiyoruz.
Üstüne üstlük, halk için gerekli olan ve doğru dürüst bir yasa çıkarıldığında, “askeri-faşist ve çağdışı” diye nitelendirilen mevcut Anayasayanın kurumlarından biri olan Anayasa Mahkemesi’nin kapısına dayanıp “Bu yasayı iptal et” diyebiliyoruz.
Bu ne biçim mantıktır?
Bu ne tür ikircikli haldir?
Bu ne takiyedir?
Bu ne biçim ahlaktır?
Ve bu nasıl bir çağdaşlıktır?
Muhalefet partileri için samimiyet testi yapmaya filan gerek yok artık.
Zaten onları halk yeteri kadar cezalandırmış.
İktidar olamamanın şaşkınlığı ve kızgınlığı ile her türlü kirli siyaseti sahneye koymaktan geri kalmayabilirler.
Mulafetetin unu ipe sermesi, Anayasayı değiştirmeye yanaşmamasını bir derece anlarım.
Iktidarı güç durumda bırakmak için etik dışı yolları deneyebilir.
Denememesi gerekir ama denediği de görülüyor.
Tüm dönemlerde böyle haller yaşandı, yaşanıyor.
Çok partili zamanların yarattığı hazımsızlık olabilir, bilemem.
Ama iktidar partisi bu tuzağa nasıl düşüyor?
Her türlü kötülüğün kaynağı olan bu Anayasayı değiştirmekten neden korkuyor?
Uzlaşma yollarını tekrar aramak zor mu?
Diyelim aradın, bulamadın.
Sivil toplum kuruluşlarını devreye sok.
Destek vermediler mi?
O zaman tek başına değiştirmeyi dene.
1982’den beri yerimizde sayıyoruz.
Bir 30 yıl daha mı bekleyeceğiz.
İnsaf yani…
