Dolayısıyla, tartışmalarımız bir sonuca bağlanamıyor. İşte, ilkellik kavramı da böyle bir kavram.
İlkel toplumların bazılarında hırsızlık serbest idi. Hatta yakalanmadığında takdir bile edilirlerdi. Dolayısıyla nereden geldiği belli olmayan sermayeye ve hatta güce karşı, meşruluk aramadan gizli bir sempati duyulurdu.
Güçlü olanlar her zaman haklı da olurdu. Güç, beraberinde saygı da getirirdi.
Kanunlar, sadece fakirlere uygulanır, zengin ve aristokratlara dokunulamazdı. Dolayısıyla, adaletten bahsetmek mümkün değildi.
Somut ve maddesel değerlerin doyum ve mutluluk getirdiğine inanmış insanların çoğunlukta olduğu bir toplum idiler. Fedakarlık kavramı henüz bilinmiyordu. Ya da, unutulmuştu.
Yemek, içmek, cinsellik, para, makam, mülk gibi somut zevkler hayatın tek amacı haline gelmişti. Çünkü bunlar, adeta toplumun değerleri haline getirilmişti.
Daha sonraları; “Para her şeyi yapar” diyen insanlar ortaya çıkmış ve zaman içinde para için her şeyi yapanlar çoğalmıştı. Böyle bir durumda, toplumu birleştiren ve güçlendiren sosyal bağlar zayıflamıştı.
Ardından kendini beğenmiş, sadece kendisi için çalışan, düşmanlık duygularını arttıran, dostluk duygularını zayıflatan bireyler ortaya çıkmıştı. Bu husus, sosyal barışı da ortadan kaldırmıştı.
Böyle toplumlarda savaş ahlakı gelişmişti. Dolayısıyla herkesin dayanak noktası kuvvetti. Herkes, gücü, parası ve sosyal konumunu kullanarak sorunlarını çözerdi. Bunlara sahip olmayanlar hep ayak altında kalırdı.
Bu toplumlarda zengin ve aristokratların sofralarında kuş sütü eksik olmaz iken, halkın çoğu sefalet içinde idi. Aristokratlar, bu şatafatlı hayatlarını sürdürebilmek için fakir halka sürekli ağır vergiler yüklerdi. Bu anlayışa göre halk bir sürü idi ve de cahildi. Halkın düşüncesinin bir değeri olamazdı.
Yukarıda ilkel diye tabir edilen toplumların ortak özelliklerini tarih kitaplarından çıkararak yazdım.
Sakın başka şeyler söylemeye çalıştığımı sanmayın
Emi,
Şiir;
İnsanlık, birlikte yaşansa vardır
Zengin ile fakir el ele birdir
Biri diğerinden üstünse eğer
İlkellik, işte o zaman vardır
