Johnson’un yazısı şöyle:
“31 Mart’ta çok da fazla izlenmeyen bir televizyon programında bir Alman komedyen Erdoğan’a yönelik bir takım sözler sarfettiğinde Türkiye’nin verebileceği en iyi yanıtın itibarlı bir sessizlik olmasını beklerdiniz. Evet sözler çocukçaydı. Evet zevksiz sözlerdi. Ancak sonuç itibarıyla hepsi şakaydı. Türkiye liderinin tüm bunları görememiş olması biraz şok edici ve akıl alacak gibi de değil.
İnanılmaz gözükse de söz konusu gazeteci şimdi 5 yıl hapis yatma riskiyle karşı karşıya. Ancak daha da inanılmaz ve mide bulandırıcı olan şey, Alman hükümetinin ve Angela Merkel’in soruşturmanın önünü açması oldu.
Merkel bu izni vermek zorunda değildi. İnisiyatif tamamen elindeydi. Alman siyasiler, Merkel’e yargı yolunu açması durumunda ifade özgürlüğüne büyük bir darbe indireceği uyarılarını iletiyordu.
Ancak Merkel, Türkiye’de ifade özgürlüğüne karşı kan dondurucu bir kampanya yürüten Erdoğan’ın taleplerine duyarsızca boyun eğdi.”
