Maddox, “Müşerref, Şerif’i Suudi Arabistan’a göndererek beş hafta kazandı. 15 Ekim’e kadar parlamentoyu kendisini yeniden cumhurbaşkanı seçmeye ikna etmeye çalışacak olan Müşerref, bu süre içinde Şerif’in doğrudan muhalefetiyle karşı karşıya olmayacak” değerlendirmesini yaptı.
Yazar şöyle devam etti:
“Ama parlamentoda zaferi kesin değil. Birçok destekçisi şimdiden Şerif’in tarafına geçti. Müşerref ‘iyi bir general kötü bir siyasetçiden daha iyidir’ diyerek sekiz yıldır Batı’nın desteğini alıyor. Ama bu aşamada, en azından daha iyi siyasetçilere fırsat kapısı aralayabileceği için, berbat bir siyasetçi bile yolunu kaybetmiş bir generalden daha iyidir.”
“ÇÖZÜLME HIZLANACAK”
Ahmet Raşid ise The Daily Telegraph’taki değerlendirmesinde “Batı, Pakistan’da Müşerref ve Butto’nun liderliğinde bir çeşit sulandırılmış demokrasiye geçilmesini istiyor. Burada iki amacı var. Birincisi askeri Taleban’la mücadeleye ikna etmek, ikincisi nükleer silahları kilit altında tutmak” diye yazdı.
Raşid şöyle devam etti:
“Ancak bu strateji ciddi şekilde risk altında. Müşerref ve Batılı müttefikleri Şerif’i sürgüne göndererek sadece biraz zaman kazandılar ama Pakistan’daki çözülme sürecini hızlandırdılar.”
“İSYANI ATEŞLEDİ”
The Financial Times başyazısında “Müşerref muhalefeti etkisizleştirdiğini düşünebilir ama bu adımıyla açık bir isyanı da başlatmış olabilir. Halkın öfkesi daha da büyüyebilir ve demokratik muhalefet, İslamcı aşırılırla aynı safta yer alabilir” yorumunu yaptı.
Pakistanlı yazar M. Ziauddin ise Independent’taki yazısında şu görüşleri dile getirdi:
“Müşerref’i Pakistan’ın Hüsnü Mübarek’ine dönüştürme çabasındaki Batı ve Amerika, iki ülke arasındaki şu sosyo-politik farklılığı gözardı ediyor. Mısır, askeri diktatörlerin eline geçmeden önce bir monarşi, Pakistan’sa demokrasiydi. Pakistan’da herşey ip üstünde. Hafif bir meltem bile herşeyi yıkabilir, Amerika ve Batı, önünde anarşiye teslim olmuş bir ülke bulabilir.”
