Yaşamın halleri vardır, bizlerin ruh durumlarımızın halleri olduğu gibi… Mevsimlerin, güzelliğin, sevginin, aşkın halleri olduğu gibi… İyi, güzel, coşkulu, durgun, dalgalı, keskin, öfkeli, hüzünlü, bunalımlı…
Yaşamda bu hallerin hepsi vardır; insanda olduğu gibi…
Önemli olan yaşamın bu hallerinin kimin onu ne zaman nasıl algıladığına göre farklılaşması, aynı mevsimde, yılda, ayda, hatta anda bile hissedilen duyguların, etkileşimlerin, yaşamın ruhlara yansımasının insandan insana değişebilmesidir. Yaşam birikimlerimizin değişik olması nedeniyle yaşamın hepimiz için aynı yaşam olsa da farklı anlamlar taşıyabilmesidir…
Örneğin AKP iktidarının varlığı, izlediği politikalar, bu partiyi destekleyenlerde aşırı bir iyimserlik, mutluluk, umut yaratabilirken, bunlar gayet keyifli, rahat bir hayat sürdürürken aynı süreçte acı çekenler, baskı görenler, özgürlükleri kısıtlanan, adeta nefes alamayanlar da bulunabilmektedir. İnsanların o güne kadar ki yaşam deneyimleri yanı sıra yeni duruma göre kendilerini nasıl konumlandıklarıyla ilgili bir şeydir bu…
Bu yüzden hayatı bir oyun gibi algılamakta fayda vardır…
Yani bizler felaketler beklerken, karabasanlar üzerimize çökerken, sanki yaşam durmuş, dünya batıyormuş gibi hissederken eğer birileri gayet güzel lay lay lom hayatına devam edebiliyorsa, aynı şeyler başkaları için farklı şeyler ifade edebiliyor ve onlarda gayet olumlu duygular yaratabiliyorsa, burada sorunun yaşam olmadığı, yaşamı bizlerin nasıl algıladığı, nasıl bir anlam yüklediğimiz, daha doğrusu yaşamaktan ne anladığımız olduğunu bilmemiz gerekmektedir…
Aksi taktirde bütün umutlarımızı yitirebilir, kendimizi derin, çıkışı olmayan bunalımlarda bulabiliriz; hele de koşulların kısa vadede değişmesi mümkün değilse…
Buna karşın algılarımızı değiştirdiğimizde ya da yaşama farklı insanların gözüyle de bakmayı başardığımızda, yani yaşamın herkes için aynı anlam taşımadığını, herkesin mutlu olmak için farklı beklentileri ve değerleri olduğunu, aynı olayların herkeste farklı etkiler ve izler bıraktığını ve buna göre yaşamdan herkesin farklı tatlar aldığını kavradığımızda, işte o zaman hayatı kendimiz için daha yaşanılabilir, en kötü koşullarda bile katlanılabilir kılabiliriz.
Böylece nefessiz kaldığımızı düşündüğümüz anlarda bile soluk alacak bir boşluk yaratabiliriz kendimize…
Yaşamla oyun oynayarak ancak onunla baş edebiliriz; bir anlam oyunu oynayarak…
Herkes yaşama tutunmak için bir anlam arayışı peşindedir; bütün çabalarımız, kariyer tutkumuz, başarıya olan ihtiyacımız, insanlığa yardım etme duygumuz, sevgiye, sevdiklerimize, hatta karşı cinse duyduğumuz bağlılık, onlardan beklediğimiz ilgi, sevgi hepsi hayatımızı daha anlamlı kılmak içindir…
Hayatın bütünü bir anlam yolculuğudur aslında…
Ulvi duygular, değerler peşinde koşmamız, kişileri, olayları yüceltmemiz, uğruna yaşamaya değecek kutsal amaçlar aramamız hepsi hayatımızın anlamını bulmak içindir…
Daha doğrusu o anlamı hiç bulamayız, bulmak için de aramayız doğrusu, yaşamın anlamı bu arayıştadır zaten…
Bu arayış bittiğinde hayat da bitmiştir bizim için, her şey bitmiştir; yaşam anlamsızsa boştur da; tatsız ve DEĞERSİZDİR…
O ZAMAN BÜYÜ YAŞAMIN KENDİSİNDE DEĞİL ONA YÜKLEDİĞİMİZ ANLAMDADIR…
Yaşam hepimiz için eğer gerçekten bir anlam arama yolculuğu ise, o zaman onu çok da ciddiye almamak gerekmektedir.
Çünkü bu anlam ne yaşadığımız çağın koşullarına ne yaşadığımız çevreye ne de aile ortamımızın, maddi koşullarımız nasıl olduğuna bağlıdır. Bütün kasabanın vebaya yakalandığı bir ortamda, hastalarının hayatını kurtaran doktor için, yaptığı iş hayatının anlamı olabilmektedir; ya da binlerce askerin ölümü pahasına bir zafer kazanan komutan için hayatının anlamı o zaferdir; onca insanın ölümü onun için bir değer ifade etmeyebilmektedir.
Bizler her gün bir şeylerden şikayet ederiz, yaşadığımız sistemden, uygulanan politikalardan memnun değilizdir, katlanamadığımız bir çok şey olup bitiyordur çevremizde, bu durum bizi mutsuz ederken bir yandan da bu koşulları değiştirmek için verdiğimiz mücadele bir anda hayatımızın anlamına dönüşebilmektedir; bu ne garip bir ironidir değil mi?
Bu bir oyun değil de nedir sizce?
Gerçekten hayata bir anlam yüklemek için çok güzel bir hayata sahip olmak gerekmemektedir…
Her insan kendi koşul ve deneyimlerine göre hayatını anlamlandırmanın yolunu bir şekilde bulabilmektedir.
Eğer bir şeyler bizi rahatsız ediyorsa, sıkıntı veriyorsa, ona katlanmakta zorluk çekiyorsak, ya o şeyle mutsuz olarak yaşamaya devam edeceğizdir ya da onu değiştirmek için bir şeyler yapmamız gerekecektir.
Yaşamımızın gerçekten bir anlam oyunu olduğunu buradan da çok iyi anlayabiliyoruz aslında; her koşulda yaşamak için bir anlama ihtiyacımız olduğunu;
Örneğin düşünce suçundan mahkum olduğunuzu farz edin; böyle bir durumda hayatınızın boşu boşuna parmaklıklar arkasında harcanacağı takıntısına kapılarak üzülmek, kahrolmak yerine bunun bir özgürlük mücadelesi olduğunu, özgürlüğün bir bedeli olması gerektiğini, sizin de bu bedeli ödediğinizi ve tüm bu yaşadıklarınızın sebepsiz olmadığını düşünerek durumunuzla ilgili olumsuz duygulardan kendinizi kurtarabilir, süreci lehinize çevirebilir, hatta tüm kötü koşullara rağmen hayatınızın gerçek anlamını bu süreçte bulabilirsiniz.
Yine özürlü bir çocuğunuz olabilir, bu duruma isyan ederek neden benim başıma geldi bu diye kendinizi kahretmek, ömrünüzün geri kalanını üzülerek, mutsuzluk içinde geçirmek yerine özürlü çocuklar için bir şeyler yapar, onların hayatlarını kolaylaştıracak, daha iyi yaşamalarını sağlayacak koşullar için mücadele eder ve bunu başarırsanız hem insanlığa faydalı bir şey yapmış olursunuz hem de bu süreçte hayatınızın daha anlamlı hale getirebilirsiniz…
Ve kanser olabilirsiniz, ya da başka bir ölümcül hastalığa yakalanmış; bu durumda da hayata küsmek, hastalığın sizi günden güne bitirmesini beklemek yerine o hastalıkla mücadeleyi seçebilir, kendiniz gibi aynı hastalığa yakalanmış insanlarla dayanışmaya girer, birbirinize destek olarak en ümitsiz durumlarda bile anlamlı yaşamayı başarabilirsiniz…
HAYAT ANCAK YAŞAMAK İÇİN BİR ANLAMINIZ OLURSA SEVİLEBİLİR…
