Dünyanın en büyük sanat olaylarından biri olan Basel Sanat Fuarı’nda en çok ilgiyi Carlos Garaicoa’nın mum kalıplara döktüğü New York gökdelenleriyle doldurduğu odasıydı.
Tamamen mumlarla dolu olan salon uzaktan bir tür tapınak görüntüsündedir. Ancak yakına gelindiğinde, ‘Özgürlük Anıtı’, ‘the Empire State’ binası gibi tanıdık binaların yanıp erimekte olduğu farkedilir. Mumların yaydığı kokular ve duvarlara yansıyan izleyicilerin gölgeleri, bu noktadan sonra bir tür kıyamet görüntüsüne dönüşür.
Üzerinde 100.000 Avroluk bir etiket olan Garaicoa’nun çalismasi binaların kalıplarını da içeriyor. Böylelikle, bu parayı gözden çikaran, mumları kalıba döküp istediği kadar New York’u “yakabilecek”.
1967’de doğan Garaicoa kendi kendini eğitmiştir ve bugün Küba’nın önde gelen sanatçılarından biridir. Garaicoa’nın işleri, Küba devriminden sonra yetişen neslin, sosyalist bloğun çöküsü ve bunu izleyen küresel değişiklikler içinde Küba’nın yalıtlanmasından etkilenmiştir.
Garaicoa işlerinde, binaları, mekanı yaratan politik ‘ruh’u dışarı çikararak, binaların özü ve onları kullananlar arasındaki kolektif ilişkiyi irdeler. Gerçekleştirdiği enstalasyon, film, fotoğraf ve modeller, toplumlarda ihtişamlı dönemlerin geride kalması sonucu çürüyen, yıkılmağa yüztutmuş mimari, politik idealizmin fiziksel bir gerçeğidir.
