Her anne- babadan duyariz, hatta kitap adlarina bile rastlariz ”Çocugum ve ben” yazan…Ben hiç rastlamadim, ”Çocugumuz ve biz”, ”Çocugumuz ve siz”, ”Çocuklar ve bizler”, ”Çocugunuz ve herkes” gibi ne söylemler, ne de kitap isimleri, hiç duymadim. Hiçbir okulda, hiçbir ders kitabinda okumadim ( benim dönemimde okutulmadi, demek istiyorum…) Çocuk Haklari Sözlesmesini, bu çok normal, benim zamanimda yoktu… çünkü 20 Kasim 1989 senesinde, Birlesmis Milletler tarafindan kabul edilmis ve 193 ülke tarafindan onaylanmis bir sözlesmedir bu…ve bu sözlesmenin uygun bulundugu hakkinda kanun Meclisimizde 9 Aralik 1994 de kabul edilmis. Benim merak ettigim ve dikkat çekmek istedigim su ki, simdilerden ne haber, hangi kitap, hangi çocuk programi çocuklara haklarini anlatiyor, anlatiyor mu? Unutulmussa eger, bence anlatilmali…geç olsun, güç olmasin mi? ya da güç olsa bile, geç olmasin daha iyi…degil mi?
Cenevre Çocuk Haklari bildirisi ile sekillenerek 10 ilke halinde belirlenmistir. 1.ilke ”Tüm dünya çocuklari, bu bildirgedeki haklardan din, dil,irk, renk, cinsiyet, milliyet, mülkiyet, siyasi, sosyal sinif ayirimi yapilmaksizin yararlanmalidir.” diyor.
10.ilke ”Çocuk, irk, din ya da baska bir ayirimciligi tesvik eden uygulamalardan korunacaktir. Anlayis, hosgörü, insanlar arasi dostluk, baris ve evrensel kardeslik ortaminda enerji ve yeteneklerini diger insanlarin hizmetine sunulmasi gerektigi bilinciyle yetistirilmelidir.” diyor.
Socrates’in bir sözünü hatirladim birdenbire, ”Ben ne Atina’li ne de Yunan’im, ben dünya vatandasiyim” diyor. Ülkemizde 1972 de imzalanmis, Her türlü irk ayrimciliginin ortadan kaldirilmasina iliskin uluslararasi sözlesme…
Napoleon BONAPARTE,”Eger dünya tek bir ülke olsaydi, baskenti ISTANBUL olurdu” diyor.
Tuluyhan UGURLU, ”Sonsuza kadar ISTANBUL” diye çaliyor piyanosunu ve tuslu çalgilari…
Atatürk diyor ki, ”Tüm insanligi tek bir vücut gibi düsünmelidir”.
Ve Atatürk, sevdiklerine ”çocuk” diye sesleniyor.
Çocuk olmak, büyürken içindeki çocugu hiç büyütmemek ne güzeldir. Insani, düsündürür, soru sordurur, güldürür, kendi kendisiyle bile oyun oynatir. En samimi sorulari çocuklar sorar, en güzel çocuklar güler, oyun oynamayi çok sever çocuklar…
Çocuklar nefreti bilmez, sevgiyi ve sefkati sever.
Martin Luther King Jr., diyor ki, ”Nefret teshis edilmemis bir kanser gibi, karaktere yayilarak yasamsal bütünlügü parçalar. Nefret insanin degerlerine ve nesnelligine zarar verir. Nefret insanin güzele çirkin, çirkine güzel demesine ve dogru ve yanlisi karistirmasina neden olur. Kisi, insanlar arasindaki her türlü ihtilafa yönelik öç, siddet ve misillemeyi reddeden bir yöntem gelistirmelidir, bu tür bir yöntemin temelini ise sevgi olusturur”.
Sevgiden dogan yine çocuk’tur…Niçin herhangi bir kari-koca evlilik birligini bitirirken, çocugu yok sayar, yahut çok sayar, yahut koz sayar? Halbuki, çocuk her zaman her yerde ve her durumda güzeldir ve güzellikler korunmayi ve gelistirilmeyi bekler.
20 KASIM, ULUSLARARASI ÇOCUK GÜNÜ’DÜR.
10 ARALIK DÜNYA INSAN HAKLARI GÜNÜ’DÜR.
23 NISAN DÜNYA ÇOCUK BAYRAMI’DIR ki ATATÜRK’ün Çocuklara Armaganidir.
1949 da NINNI baslikli siirinde diyor ki Nazim Hikmet RAN, ” Sen yukarda yemisli dallarin içindesin, yasil gözlerin günes dolu, dudaklarin bala bulanmis. Ben agacin dibindeyim, bir ayagim çukurda…Ben senden çok önce gidecegim, sen bensiz kalacaksin ihtiyarliginda…”
Çocuklar bir dünyadir, dünyaya sigmaz dertleri, hayalleri…Çocuklar bir umuttur, umutlar hiç sona ermez… Çocuklar savasi bilmez, Çocuklar Barisi sever, Baris MANÇO’nun TV Programini seyreder, sözünü dinler, sarkisini söyler… Çocuklar ninnilerle, marslarla, sarkilarla büyür, masallari dinler, hikayeleri okur, gerçekleri gözleriyle görür…Her çocuk içindeki çocugun hiç büyümedigini bilir, buna çok sevinir, bazen gizli de olsa, kendi perdesini kurar, hep kendi kendisiyle oyun oynar, hayal oyunu ( karagöz oyunu) gibi…çocuklar, büyükleri onlardan daha iyi bilir…degil mi?
