Orkestra Akademik Başkent’i şef Ertuğ KORKMAZ yönetiyor. Hafif bir müzik, içimizi ısıtan bir yel gibi, hemen dışarının soğukluğunu bize unutturuyor. Edward ELGAR’ın “Sospiri, Adagio for Strings” eseri. Yaylılarla başlangıç çok kısa bir gezintiye çıkıyoruz hemen. Programın bütünlüğü içinde duygusal bir yolculuk, konser boyunca yaylıların peşine taklılp, kendimizi dinliyoruz.
İlk kez dinleyip, tanıyacağım bir besteci. Matthias Georg MONN, “Concerto for Çello.G.Minör.” Ve daha önceden genç bir çelist olarak ismini duydğumuz sanatçıyı, ilk kez dinliyeceğiz. Şef ile birlikte, 20’li yaların başında Poyraz BALTACIGİL çellosu ile birlikte sahnede yerini alıyor.
Duygusal yolculuk devam ediyor. Çello, kemanlarla adeta flört ediyor. Genç sanatçı, heyecanlı ama orkestra ile uyum içinde şarkısını sürdürüyor. Şef Ertuğ KORKMAZ, orkestrası ile genç bir çello sanatçısını tanıştırmanın, buluşturmanın rahatlığı içinde programı sürdürüyor.
Poyraz BALTACIGİL. Bu genç sanatçımızı izlemeyi sürdürelim. İleriki yıllarda ismini daha çok duyabilir, konserlerini izleyebiliriz. Bir yandan da eğitimini sürdürüyor. Sanatçı bir aileden gelmesi, müzikle büyümesini sağlamış zaten. Yarışmalar, ödülller gelecekle birlikte şüphesiz daha da artacak. Sahnede bir poyraz rüzgarı estirmedi. Eser böyle bir rüzgarı taşımıyordu. Hafif bir yel esintisi, kış günlerinde evdeki sıcaklığı estirir gibiydi.
Salon da yoğunluk gençlerdeydi. Kış ve soğuğa rağmen, Ankara’dan gelmişler ya da yurtlarından çıkıp izlemeğe gelmişlerdi. Genç sanatçıya alkışlarda yoğunluk vardı. Ve bir bis parçası ile gençleri selamlamak istedi Poyraz BALTACIGİL. Orkestra ile birlikte eserin üçüncü bölümünü yeniden seslendirdiler.
Kısa bir aradan sonra, konserin ikinci bölümü de Edward ELGAR’ın bir bestesi ile başladı. “Serenade for String.” Kış günü, soğuk ve İngiliz müzisyeninin bu eseri de, konserin bütünlüğü içinde sıcak esintiyi salona taşıdı. Ülkenin soğuk olması önemli değil, sanatçının duyarlığının sıcaklığının notalara yansıması önemli olan.
Benim için ikinci sürpriz, ilk kez dinlediğim bir sanatçının eseriydi. Vaughan WİLLİAMS ismi ve eserleri hakkında hiç bir bilgim yoktu. Bu gece tanımış oldum. “Tallis Fantasia.” Bu yazıyı hazırlarken bu eseri dinlemek isterdim doğrusu. Bu eserin seslendirildiği bir CD arayacağım.
Şef Ertuğ KORKMAZ, bu eseri programa almakla, orkestra içindeki sanatçıları da birer solist olarak kendilerini göstermesini sağlamış oldu.
Viyola, başkemancı, çello ve ikinci keman, zaman zaman orkestradan koparak bir şarkıyı birlikte karşılıklı sürdürmek ister gibiydiler. Bir hikayeyi değişik tınılarla yeniden yeniden bize sundular. Şef, bu eserde baş anlatıcı konumunda, sırayla şarkının söylenmesini yönetiyordu. Orkestra, arkadalarının bu anlatıcılığını geriden izleyerk onlara eşlik ediyorlardı.
Salonda sıcak, ılık bir esint, konser boyunca sürdü. İçimiz ısıttılar. Soğuğu unutturdular. Karamsarlıkdan, siayasal gelişmelerdeki olumsuz söylem ve değerlendirmelerden uzaklaştırarak, bizi müziğin esintisine çektiler.
Orkestrayı bu güne değin, bir iki kez Bağlıca Kampüsü’nde ve kampüs dışında da izlemiştim. Ama cuma akşamı seçilen eserlerle oluşan program bütünlüğü, Poyraz BALTACIGİL’i ilk kez izleme, soğuk kış gecesinde evden çıkıp, o kadar yol alıp ve gece dönmeğe değdi diyebilirim.
Konserde daha çok gençleri görmek de güzeldi. Başkent Üniversitesi dışından gelenler de vardı. Duyulması ve izlenmesi güzel. Salonun yarısından fazlası doluydu.
Kampüs içinde yeni daha büyük bir konser salonunun yapıldığını duymak da ayrıca sevindirdi.
2003 den bu yana, Orkestra Akademik Başkent, ilk on yılını doldurup, tınılarını sürdürüyor. Kuruluş günü bile anlamlı. 29 Ekim 2003.
Bundan sonraki konserlerini de izlemeğe çalışmalı.
Üniversite içinde, öğrencisi, öğretmeni, sanatçısı ve orkestrası. Ne kadar üniversite var, kaç üniversite de böylesine oluşum var. Kuruluşu sağlayanlara, emek verenlere ve de yaşatanlara teşekkürler.
Bizi müziksiz bırakmasınlar.
___________
* Ankara. 11Aralık 2016. Pazartesi. [email protected]
