Sevgili dostumuz, aile yakınımız Yüksel ve Gönül Oran Montreal’den bir mail atmışlar.
Aslında başlarına gelen bir olay mı, yoksa başkasının yaşadığı bir yaşam kesiti mi bilemem ama mail hayat dersi gibi..
Önce yaşanmış olayı okuyalım:
“Bir gün bir taksiye atladım ve havaalanından hareket ettik.
Sağ şeritte yol alırken siyah bir araba park ettiği yerden aniden yola,
önümüze çıktı. Taksi şoförü sert bir şekilde frene bastı, kaydı ve diğer
arabaya çarpmaktan milim farkıyla kurtuldu.
Diğer arabanın sürücüsü camdan başını çıkartıp bağırmaya ve küfretmeye
başladı.
Taksi şoförü ona gülümsedi ve içten bir şekilde el salladı. Ve gerçekten çok
arkadaşçaydı.
Sordum: ‘Neden bunu yaptığınız? Adam neredeyse arabanızı mahvedip ikimizi de hastaneye gönderecekti.’
Taksi şoförü bana, şimdi ‘Çöp Kamyonu Kanunu’ dediğim şeyi öğretti.
Şoför pek çok insanın çöp kamyonu gibi olduğunu açıkladı. Her tarafta çöp
dolu olarak dolanıyorlar; kızgınlık, öfke ve hayal kırıklığı dolular.
Çöpleri biriktikçe onu bırakacak bir yere ihtiyaç duyuyorlar ve bazen sizin
üzerinize bırakabilirler.
Kişisel almayın. Sadece gülümseyin, onlar için iyi şeyler temenni edin ve
yolunuza devam edin. Onların çöpünü alıp işyerinize, evinize veya sokaktaki
diğer insanlara dağıtmayın.
İşin ana fikri şu ki, başarılı insanlar çöp kamyonlarının günlerini
mahvetmesine ve ellerine geçirmesine izin vermezler.
Hayat sabahları pişmanlıklarla uyanmak için çok kısa, dolayısıyla ‘size iyi davranan insanları sevin, iyi davranmayanlar için dua edin.’
Hayat %10 onuyla ne yaptığınız, %90 onu nasıl alıp karşıladığınızdır.”
Evet. Hayat gerçekten böyle bir şey.
Kavgalara-savaşlara, kinlere-husumetlere, açgözlüklere-ihtiraslara, hırsızlıklara-arsızlıklara zaman ayıracak kadar uzun değil yaşam.
Nerdeyse bir soluk alıp vermek kadar kısa aslında.
Ama onu uzatmak insanoğlunun elinde.
Güzellikleri yakalamak, sevgiyi keşfetmek o kadar zor değil.
Herşey üzerinde yaşadığımız gezegen üzerinde kalacak nasılsa.
Hiç bir şeyi, hiç bir yere götürmek, nakletme, saklamak, depolamak, derin buzlukta dondurmak şansımız yok.
Nedir bu paylaşamadıklarımız?
Sakın ha yarından tezi yok sakın çöp kamyonu olmayın.
Eğer içinizde birikmiş çöpleriniz varsa, şimdi frene basıp durdurun kamyonu ve en ıssız bir yere boşaltın çöpünüzü.
Rahatlayın.
Sevgiyi yakaladığınızı göreceksiniz.
Yakaladığınızı sadece kendinize ayırmayın.
Onu da çevrenize dağıtın.
Sevgiyi bulaştırın.
Nasılsa domuz gribi filan değil.
Bol bulamaç bulaştırın.
Yaşadığınızın değerini yeniden keşfedin.
