Ahmet Yıldız denince aklıma hep onun hiç çıkarmadığı papyonu akılma gelir. Onu 12 Eylül süreci sonrası tanıdım. Eski senatör ama ondan önemlisi Halkevleri başkanı olarak bilirim. O halkevlerinin en uzun süre başkanlığını yaptığı, 12 Eylül sürecinde onurlu bir şekilde başkanlığını devam ettiren biri olarak bilirim.
Onurluydu, onurunu hiçbir zaman ayaklara düşürmedi. O 12 Eylül öncesi destanlaşan Halkevleri çalışmasında, ilkelerinden ödün vermeden yürütmüştür. Cunta, onu karanlık dehlizlerine çekti, fakat o karanlığın değil aydınlığın adamı olduğunu orada göstermiş olduğu direnç ile gösterdi. 12 Eylül sonrası kurulan Halkevlerinin açılışında nerede kalmıştık dedi ve elini taşın altına koymadan çekinmedi.
Herkesin köşe bucak kaçtığı bir dönemde, o, Ankara’da bir kültür merkezi kurdu. Onun bu merkezinden kimsenin haberi yok gibidir, oraya gidip gelenler dışında. Sinema, tiyatro ve kültürel toplantılara ev sahipliği yaptığı bir yer yaptı. Korkunun hakim olduğu günlerde papyonu ile orada, bildiği gibi ve yaşayabileceği bir çevre yarattı. Onu işte o kültür merkezinde tanıdım. O papyonu ile Ahmet Yıldız onurun kavgacısı olarak tanıdım.
Ahmet Yıldız’ı yumruklaşan yıldızımın içinde anımsamaya devam edeceğim. O Halkevlerinin onursal başkanıydı. O kültür adamının, aydınlık, demokratik, hukuk devletinin oluşması ve o devlet için yetişmiş gençler için çalışırken anımsayacağım. O gençler için, tiyatroların, yazım atölyelerinin, halkoyunlarının en güzel renklerini halkevlerine taşırken duyduğu heyecanın gözlerindeki ışıltısını hep anımsayacağım.
Çağdaş adam, yüreği soldan tarafa atan bu güzel insanı, papyonu ile birlikte sonsuzluğa yolculuyoruz. Yolun açık olsun, yumruklu yıldızımın içine resmini koydum, yanında da karanfili…
—
——————
www.cemoezkan.de adresini kapatıyorum bundan sonra benim ile bilgilere blog sayfalarımdan ulaşabilsiniz…
http://cemoezkan.blogcu.com
