BİR: En fazla 50 kere kullanılmaları gereken damacanalar bizde muhtemelen birkaç yüz kere ve hatta delininceye kadar kullanılıyor.
Kullanım sayısı arttıkça damacanaların zedelenmesi ihtimali artıyor. Bu durum damacanaların temizliğini zorlaştırıyor.
İKİ: Temizliği zorlaştıran bir başka sebep de kullanıcıların damacanaların içine ‘akla hayâle gelmeyecek’ ve temizlenmeleri çok zor maddeler koyması.
DÖRT: Damacanaların temizliği için çok fazla miktarda su sarf ediliyor.
Ne kadar doğru bilemem, Kanal 24’ deki programımızda SUSAD Başkanı ve 4 su doldurma tesisi sahibi olan Rahman Kılıç bir damacana için 180 litre su harcandığını söylemişti.
BEŞ: Damacanaların temizliği 55-77 derece su ile yapılıyor. Bu, temizlik suyuna çok fazla BPA geçmesi demek.
ALTI: Damacana temizliğinde deterjan ve dezenfektan kullanılıyor. Bunlar çevre kirliliğine yol açıyor.
YEDİ: İyi durulanmayan damacanalardaki deterjan kalıntıları da suya BPA geçişini kolaylaştırıyor.
SEKİZ: Damacanaların 14 derecede muhafaza edilmesi gerekiyor ama ülkemiz şartlarında özellikle yaz mevsiminde bu mümkün değil.
Su kaynağından tüketiciye ulaşana kadar taşındığı kapalı kamyonlarda, satıcıların depolarında ve dükkân önlerinde çok yüksek sıcaklıklara maruz kalıyor. Suya geçen BPA artıyor.
DOKUZ: Temizlik sırasında BPA ile kirlenmiş sular toprağa veriliyor, buradan içme sularına karışması mümkün.
ON: Suya ödenen paranın çok önemli bir kısmı suya değil damacanaya ve bunun temizliğine ödenmiş oluyor.
Ne dersiniz, damacana kullanmaya devam edelim mi; yoksa daha güvenli, daha ucuz, çevre kirliliğine yol açmayan ve kontrolü daha kolay musluk suyu mu içelim?
