Kitabın kapağında yer alan tanıtımı şöyle:
“Romantizm, modernliğin karşısına modern/modernleşen toplumların düşünürleri-sanatçıları tarafından çıkarılmış, modern bir eleştiridir. Tarihsel serüveni estetik kaygılardan felsefî sorgulamalara ve oradan da politik duyarlılığa yönelmiş olan bu akım, ütopik bir gelecekçilik ya da nostaljik geçmişçilik, mitoloji yahut folklor merakı ile Aydınlanma’nın karanlık yüzü olmuştur. Çok çeşitli suretlere bürünerek “eleştirel aklın eleştirisi”ni yapan romantizm, “dünyanın büyüsü”nün bozulmasına karşı çıkan bir tutum benimsemiştir. Yaratıcı dehanın fantastik tekliflerinden beslenen romantizm, mekanik ve akılcı materyalist despotizmden sıyrılarak, yaşamı şiirselleştirmek ve destansılaştırmak istemiştir…
Bu açıdan sadece XIX. yüzyılın ilk yarısında Batı Avrupa’da ortaya çıkan romantik sanatçıların ilk akla gelenlerini saymak bile romantizmin patlayıcı gücünü ve dehayı kışkırtan cazibesini göstermeye yetmektedir: Beethoven, Schubert, Goethe, Dickens, Dostoyevski, Verdi, Wagner, Mozart, Goya, Delacroix, Puşkin, Balzac, Scott, Hugo, Chopin, Carlyle, Schiller, Mickiewicz, Haydn ve diğerleri… Başlıca sebep, büyük ölçüde Fransız Devrimi ile eş zamanlı olarak yaşanan Sanayi Devriminin kıta genelinde ortaya çıkardığı olağanüstü şok ve dehşet hâlidir. Geleneksel üretim ve yönetim biçimleri yıkılırken korku, heyecan, endişe, coşku, kaygı, ütopya, distopya, devrimci güçler, muhafazakâr güçler, burjuvazi, aristokrasi, proletarya…
Tüm romantizmlerin müşterek yönü, gençliğin tutkulu duygularını hedef almasıdır. Değişim isteyen gençlerin, devrimci amaçlar etrafında örgütledikleri Genç İtalya, Genç Polonya, Genç İrlanda, Genç Osmanlı cemiyetleri romantizmin çocuklarıdır. Onların takipçileri, güle oynaya gittikleri Büyük Savaş’tan dönerken, “karanlık bir güneş” gibi yükselen XX. yüzyıl başlamış olacaktır…”
AÇIK GAZETE: Hasan Aksakal’ı bu çalışmasından dolayı kutluyor ve okurlarımıza “Politik Romantizm ve Modernite Eleştirileri” öneriyoruz…
