Ramazan geldi, tüm TV kanallarında oruç açma sahnesi boy gösterdi. Dizilere bakarken Türkiye halkının sanki hepsi oruç tutuyor gibidir. Komedi dizileri bu propaganda için en uygunudur, çünkü o programlar izleyicinin, ekran başında en çok olduğu saatlerde yayınlanmaktadır.
Ramazan ayı, geçen senelere göre daha fazla propaganda amacı ile kullanılıyor gibi geldi bana. İftar çadırları ile başlayan bir değişimin, başka bir yüzünü ekranlardan görüyoruz.
Ramazan ayında yapılanlar, Hıristiyan dünyasında Noel kutlamaları gibi alışveriş ve tüketim çılgınlığına doğru gidiyor. Süpermarketler bu aya özel paketler hazırlanıyor, bazı tatlılar sanki sadece bu ay tüketilir gibi öne çıkarılıyor. Toplu yemekler, toplu iftarlar bir gösterişe dönüşüyor. Firmalar kendi çalışanları için toplu iftarları sunarken, sosyal kulüplerde bu yarışın içinde yerlerini almış durumdadır. Bazı lokantalarda önceden yer ayırmamış iseniz, o lokantada iftar saati içinde yer bulma şansınız yoktur.
Ramazan ayı içinde kola gibi içecekler özel bir reklam kampanyasına gidiyor. Normal tüketim yerine sanki oruç kola vb gibi içecekler ile açılıyor. Son yıllarda birde hurma ile açmak yaygınlaştı. Hurmasız oruç açılmazmış gibi bir durum sergileniyor.
Ramazan ayı başlamadan fiyatlarda bir hareketlilik oluşuyor, sonra fiyatlar gözle görülür bir şekilde yukarıya çıkıyor. Ramazan, alışveriş ayının yüksek sezonu durumuna gelmiştir. Uçaklar tatillere göre nasıl fiyatları ile oynuyorlarsa, alışveriş için belirli ayların önemi öne çıkmaktadır. Alın verin, alışveriş yapın! ayları her türlü dini sembolleri kullanmaktan geri durmadığı gibi, kutsal olarak kabul edilen günler birer alış veriş çılgınlığına dönüşmektedir.
Kutsal semboller ve kitaplar bile bir çılgınlığa alet ediliyor. Kutsal kitaplar verilerek gazete satışları artırılmaya çalışılıyor. Kutsal kitap, tiraj artırmak için kullanılan sıradan bir şeye dönüşmüş durumdadır. Huzurlu bir toplum için her şey pazarlanabilinir, satılabilinir konuma gelmiştir. Huzur, ‘alın verin, alışveriş yapın!’ piyasayı canlandıran günlerdir!
Kutsal günler eğer propaganda için az geliyorsa, yeni kutsal günler icat edilir. O kutsal günlerde bazı ürünlerin satışı hızlandırılır, hatta bazı tüketim araçları ile yeni semboller yaratılır. O sembollerin yer aldığı her türlü tüketim malzemesi tüketilmeye hazırdır. Bu durum sadece bize özgü değildir, daha önce bu yollardan geçen toplumlar ve inançlar bizim şimdi yaşadıklarımızı yaşamıştır.
Eğlence pazarı oluşturulmaktadır. Eğlence pazarı içinde her türlü motifler ve ritüel davranışlar pazara düşmüştür ve alıcısına uygun şekilde pazarlanır.
Var olan ürüne yeni bir sunum yaratılır, o sunuma uygun alıcısı yaratılır. Önce küçük küçük başlayan bu arz durumu, giderek talebe dönüşür. Artık halkımız bunu istiyor, istediklerini veriyoruz konumuna düşer.
Yeni yaşama büyük bir kesim alıştırılmakta ve bu alışma durumu kanıksamaya doğru yol almış durumdadır. Halk istiyor ve isteklerine göre sunum yapıyoruz konumuna dönüşmüştür. Bundan yirmi yıl önce Ramazanda neler yaşardık, neler tüketirdik gibi şeyleri düşünecek konumda değiliz, önümüze sunulanı tüketmek ile meşgulüz, çünkü bizler yaşadığımız bu günler içinde tarihimizden tamamı ile kopmuş durumdayız. Tarih diye sunulanların uydurma olup olmadığını sorgulayacak bir birikimiz yok edilmiştir. Günlük yaşayan ve günlük bakan bir kaderci topluma dönüşmüş konumdayız.
TV ekranları yeni çıkan bir ürün için reklamlar dönerken, TV dizileri içinde o ürünü çağrıştıran ve tüketimin teşvik eden kısa diyaloglarda yerini alması artık yadırganacak bir durum olmaktan çıkmıştır.
Bugünü kurtarmak için bir çiklet alın, çikleti satan bakkal kazanır, bakkal evine giderken manavdan meyve alır, sonuçta memleket kazanır! Alın verin sonuçta ekonomi canlanır! Sonuçta kim kazanıyor dersiniz? Günlük yaşayanlar kimin çıkarına hizmet ediyor? Kimlerin programı var, kimler uzun vadeli yatırım yapıyor, kimler günlük tüketiyor?
—
——————
www.cemoezkan.de adresini kapatıyorum bundan sonra benim ile bilgilere blog sayfalarımdan ulaşabilsiniz…
http://cemoezkan.blogcu.com
