Robin Cook’un geçen hafta beklenmedik ölümü üzerine, bir çok insan açıklamalar da bulundu. Başbakan Tony Blair şunları söyledi,”Robin Cook inanılmaz derecede zeki ve bilgili bir insandı”. Konservatif lider Michael Howard ise,” Bu ülkenin politik hayatına çok büyük kazanımlar sağlamıştı. O’nun ölümü büyük bir kayıp” dediler.
Geçen yıl yapılan Parti konferansı sırasında kısa bir süre konuşma şansım oldu. Bu süre içinde karizmatik ve güven veren bir insanla konuştuğumun farkındaydım. Ne yaptığını bilen bir insan olarak etrafına pozitif enerji veriyordu.
İstifa dilekçesini yazmasının kendisi için ne kadar zor olduğunu sordum? Konuşmadan önce bir an düşündü. Yüzünün aldığı ifadeden, bakışlarından, yüz hatlarından, hayatının en zor kararını vermek zorunda kalan insanların izlerini okudum. “Zor bir dönemdi ve istifa etmem gerekliydi” dedi.
Eski tip sosyalistlerden biriydi. Her yaptığını inanarak yapardı ve eşitliğin peşindeydi. İnsanlığa, topluma ve kendine oy veren vatandaşlara çok bağlıydı. İstifa dilekçesinde politika içinde edindiğim tecrübelerden dolayı, İngiliz vatandaşlarının genel olarak Irak Savaşı karşısındaki tepkilerini doğru bulduğunu dile getirmişti.
Bakanlar Kurulu’ndan istifası 2003 Irak Savaşı’nın tüm dünya tarafından yeniden konuşulmasına yol açtı. Bu olay aynı zamanda İşçi Partisi içinde büyük bir dalgalanma yarattı. Parti içinde Irak Savaşı konusunda yaşanan fikir ayrılıklarını su yüzüne çıkartarak, karşıt görüşler arasında yoğun tartışmalar başlattı. Tek bir hareketi ile prensipli olmanın ne kadar önemli olduğunu gösterdi. Robin Cook’un istifasıyla, partiden ayrılmayı düşünen insanlar, kararlarından vazgeçtiler.
İstifalarıyla mesaj vermeyi düşünen İşçi Partili’ler, Robin Cook’un davranışı ile iletmek istedikleri mesajın doğru yere gittiğini düşündüler. O dünyada entellektüel, zeki ve iyi bir konuşmacı olarak tanınırdı. İstifa dilekçesinde çok anlamlı noktalara şöyle değinmişti:
“Tarihin bu dönemin bakıldığında, politikanın yanlış hesapları nedeniyle yapılan hatalar okunacak. Ben, Birleşmiş Milletler karar vermeden, böyle bir savaşı destekleyemem. Bu ülkenin (Irak) elindeki silahları almak için neden bu kadara acil askeri harekata geçmemiz gerekiyor? Bilindiği gibi son yirmi yıldır Irak’taki bu durumda biz yarattık. Ne Birleşmiş Milletleri ne de İngiliz vartandaşlarını çok acil bir durum var diye kandıramayız. Savaş başlatmak için çok acil ve önemli nedenler gerekir…”
Genel olarak insanlar hayatta yaptıkları en son şeyle hatırlanırlar. Bir insan düşünün ki, savaş düşüncesine karşı olduğu için, asker sivil insanların, çocukların, kadınların ölümüne karşı geldiği için hatırlanıyor. Bu iyi bir sondur.
Aklıma yaşayan insanlar olarak zamanı geldiğinde bizlerin geride, nelerle hatırlanacağımız geliyor…
AYFER ORHAN
