Hadi gelin hep birlikte “içe” dönelim artık.
Yani “İrtica” başlıklı yazıma tepki veren Giray Baysu’nun dediklerini yapalım.
Tüm dünyaya kapılarımızı kapayalım.
İthalatı yasaklayalım.
Merkez Banakamızdaki dolarları sokaklara yığıp ateşe verelim.
Tüm yabancıları, yazlık alanları, yerleşmek için mülk edinenleri, şirket sahiplerini yani tümünü kovalım. Ülkemizden sepetleyelim.
İhracat da olmasın, kendimiz üretelim kendimiz yiyelim.
Yerli Malları haftaları düzenleyelim tekrar.
Sümerbank devletleşsin. Pazenden don dikelim halkımız için.
Beykoz kunduralarını giymekten keyif alalım.
İngilizce dahil tüm yabancı dilleri yasaklayalım.
Eğitim hem milli, hem milliyetcilik çerçevesi dışına çıkmasın.
Bunları neden sıralıyorum.
Bunları isteyenler, arzulayanlar, geriye dönüş özlemleri içinde olanlar var da ondan sıraladım ve yazdım.
Keza Giray Baysu “Olaya dar açıdan bakmazsanız, içe dönmek; kendi diline, milli servetlerine (yeraltı/üstü) sahip çıkmanın, ekonomide dışa el açmanın güçlü olmak için çalışmanın, zengin ülkelerin ianeleriyle yaşayarak tavizler vermek durumunda kalmamak adına bir süre (çalışkanlığımıza/sebatımıza bağlı olarak) gerekiyorsa buna neden İRTİCA diyorsınuz” demiş.
Baysu’nun bizin gezegende yaşadığına inanıyorum.
En azından başka bir gezegenden gelmiş olamaz diyorum.
Yazımı iyi okumuş aslında. Ama işine gelmediği çok açık.
Devam ediyor sevgili okuyucum:
“ Bugün gelinen durum ilericilik adına çok mu iyi sizce? Yani refah içinde, borçsuz ihracatı ithalatınden çok, ekonomisi güçlü dolayısıyla parası pul olmamış bir Türkiye’deyiz değil mi? Onun için kimse halinden şikayetci değil mutlu-mesut yaşıyoruz Siz emekli tuzu kuurulardansınız galiba”
Hiç böyle bir şey söylemedim ama hatırlatmış oldular. Bana, üstünde yaşadığımız gezegenimizdeki ülkelerden bır tekini “borçsuz” dıye göstersin Baysu, emekli tuzu kurulardan biri olarak 40 yıllık sigortalı çalışıp, şu anda aldığım 699 milyon lira emekli aylığımı hemen kendisine bağlatmak için harekete geçeceğim.. Sözüm söz.
Eğer kanıtlayamazsa, kendisini bu kez ben “tuzu kuru” olarak vasıflandıracağım.
Eleştirisi bitmedi sayın okuyucumun:
“ Her harekete bir isim/etiket yapıştırıp, oturduğunuz yerden eleştirmek mesleğiniz ne de olsa. Teşhiste haklısınız, acilen takıntılarınızdan kurtulmanızı diliyorum. Tek noktadan dar açı ile bakıyorsunuz. (Ya da önyargı ile) saygılar”
50 yıla yaklaşan meslek yaşamımda çok yanlışlarım olmuştur. Düzeltmişimdir.
Çeşitli gazete ve dergilerde bugüne kadar yayınlanan on bine yakın makale, yorum, fıkra, anekdot, araştırma ve dizi yazılarımın tekinden dahi ne mahkum oldum, ne de mahkemelere düştüm.
Evet gerek meslek yaşamımda, gerekse sosyal yaşamımda takıntılarım olmuştur.
Hep geleceğe yöneliktir bu takıntılarım. Hep daha ileriye gitmek içindir. Büyük Kurtarıcı Mustafa Kemal Atatürk’ün işaret ettiği gibi “muasır medeniyet” yönüne doğrudur takıntılarım…
Obsesif (takıntılı) olmak bazen iyidir de.
Eğer yönünüz doğru ise.
Hedefiniz Batı ise.
Kalkınmışlık ise…
Aydınlanmak ise.
Çağdaşlaşmak ise.
Onun için bol salçalı milliciliği, pilav üstü ulusalcılığı yapmacık bulurum.
Ve bu zihniyeti günahım kadar sevmem.
Ne yazmışım özet olarak:
“Bundan 50 yıl kadar önce, ihtilalci-darbeci emekli albay ve müteveffa Alpaslan Türkeş ‘Eğer askeri darbeyi başarıyla yapabilseydik, ülkemi en az 20 yıl dışa kapalı, içe dönük bir ekonomi-siyasetle yönetecektim. Süre yetmezse uzatacaktım’ demiş.
Yani eski Yugoslayva veya Arnavutluk yönetimleri gibi.
5O yıl sonra MHP’nin ikinci genel Başkanı Devlet Bahçeli ne diyor?
“İngilizceyi eğitim sistemimizden çıkaracağız”
“YÖK’ü kaldıracağız.”
İrtica eskiye gidiş ise, eskiye dönüş ise, eskiye özlem duymak ise bu siyasette de aynı çizgiye denk düşer. Yabancı dili yasaklamakla başlar bu iş, sonra da “ya sev, ya terket” ile devam eder. Bu ise ‘irticanın ta kendisidir’ demişim.
Yanlış bunun neresinde?
Sayın MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli’ye mürteci diyen yok ki?
