Ben olmazsam…
Diye başlayan sözlere, siz de yabancı değilsiniz değil mi?
Ben olmazsam, bu dairenin hali nice olur? Diyenler…
Ben olmazsam, bu şirketi kim idare edebilir ki?
Ben olmazsam, hepiniz aç kalırsınız iddiasında olanlar…
Bu iddialar bazen öyle saçma hale gelir ki…
Ben olmazsam, bu memleket batar gibi…
Sanırsınız, onlar olmazsa, her şey bozulacak, hiçbir iş doğru yapılamayacak. Bu gibilerin, kendileri hayatta değilken bile, bu işlerin yürüdüğü (belki daha iyi ) ve kendisinin yine bir süre sonra ortada olmayacağı, buna rağmen işlerin yine de yürüyeceği, aklına gelmiyor.
Bunları dinlediğinizde, sanki dünyayı onlar çeviriyor zannedersiniz.
Bu gibiler, herkesin kendisine saygı göstermesini ister. Yalnız bir yere gidemez, arkasında yürüyen birileri mutlaka vardır. Başkalarının ayağına, hele hele fakirin davetine gitmeyi zillet zannederler. Sohbetlerde, hep kendilerinin haklı çıkmasını istemek, en bariz karakterleridir.
Bu durum, toplumda yaygın olan sosyal bir hastalıktır…Medeni insanlar arasında olması gereken diyalogu, iletişimi engeller…Bu durumdaki insan sevimsiz görünür ve de iticidir..İnsanlar yanına fazla yaklaşmak istemezler…Çünkü herkese tepeden bakmaktadır…İnsanlara aşağılayıcı gözlerle bakar, onları inciten davranışlarda bulunur…Bu tipler genellikle yalnızdırlar…Zengin veya makam sahibi olanların ise , etrafında görünenler de menfaatçi ve yalaka insanlardır…
Hatta bazen bu insanlar öyle ileri giderler ki, kendilerini toplumda bulunmaz Hint kumaşı sanırlar… Buna gerçekten de inanırlar. Çoğu zaman da diğer insanların kendi değerlerini neden anlayamadıklarından yakınırlar… İnsanlardan hak ettikleri sevgi ve saygıyı bulmadıklarını söylerler. Bunun sebebini de insanların cehaletine bağlarlar… Kendilerini toplum için bir nimet görürler. İnsanların da, bu nimetin farkında olmadığını iddia ederler…
Öylesini gördüğümüzde ne mi yapmalıyız?
Bu, öyle zor bir soru ki… Cevabı, ancak sizde olur…
Biz de, en iyisi yazıyı bağlayalım:
Öyle horozlar var ki, onlar, öttükleri için güneş doğar sanırlar.
