Evet, yanlış okumadınız, karikatür sahnede! Otobüs oyunu Stanislav Stratiev yazmış Arif Akaya sahne koymuş ve yönetmiş. Bir oyun içinde karikatür olur mu ya da tersini düşünürsek karikatürün içinde tiyatro oyunu olur mu?
Daha önce buna benzer çalışmalar oldu mu?
Soruların yanıtını Otobüs oyununa gittiğinize alacaksınız ama ikinci soruya hemen yanıt verme ihtiyacı duydum, elbette benzer çalışmalar oldu, karikatürcü arkadaşlar aynı zaman da tiyatro oyunu yazmakta ve bazılarını da yönetmekteler. Yazan ve yöneten olunca kendi kurgusuna uygun çizimlerde sahnede yerini aldı. Fakat, Otobüs oyununda onların dışında bir şey var, bir birinden bağımsız çizerler, bir çok olayı kendi bakış açıları içinde özgür şekilde karikatür çalışması yapmış ve oyunun uygun ya da uygun olmayan yerinde sahnede ekranda yerini almış durumda. Yani oyun için bir kurgu etrafında bir seri karikatür ya da öykü karikatür değil, bir birinden bağımsız karikatürlerin olduğu bir sahne düzenlemesi içinde yerlerini almışlar. (Çizgi roman hiç yok, onu belirteyim.)
Karikatürler kısa bir Türkiye tarihini kronolojik olarak özetler konumunda. Darbeleri, kontrgerilla cinayetleri, faili meçhul ama karikatüre izi düşmüş cinayetleri, işçi sınıfının mücadelesi…
Karikatürcüler, emek eksenli bir duruş ile dünyaya bakmışlar ve olayları kendilerine göre yorumlamışlar.
Karikatürler kara mizah ağırlıklı olmasına rağmen, zaman zaman portre karikatürü öne çıkmış, oyun tanıtım broşürlerinde ve duvar gazetesinde portre karikatürler; oyuncuları, tiyatroda emeği geçenleri tek tek ele almış ve işlemiş. Portre karikatürlerin dışında kara mizah içerikli grafik karikatür ağırlıklı çalışmaları sahnede oyunun içinde izledik. Oyuncular, zaman zaman karikatürün içinde bir figür oldular, zaman zaman tersi durum söz konusu oldu, çizgi oyunun bir devamı, yardımcı oyuncu işlevi gördü.
Karikatürün sahnede canlandırılması, kısa çizgi film özelliği de katmış. Kısa animasyonlar ile karikatürü bozmadan izleyiciyi çizgilerine davet etmişler.
Karikatürün ustaları, uzun yıllardır bir derginin etrafında belirli konularda ortak ürün veriyorlar. Bazı dergilerde olduğu gibi ortak bir çizgi yakalamak yerine her biri kendisine özgü, kendi kişiliğini ve kimliğini çizgilere taşıyanlardan oluşmuş, ortak kaygıları olan ve kaygılarına çözüm arayan, çözümü ve umudu çizgilerinde taşıyan bir ekip. Evet, bu ekibin adı oyun broşüründe homurdananlar olarak geçse de Homur Mizah grubunun birer karikatüristleridir.
Asuman Küçükkantarcılar, Atay Sözer, Atilla Atala, Canol Kocagöz, Coşgun Göle, Vahit Akça imzasını taşıyan bir projenin ortak karikatüristleridir.
Bu projede yer aldıkları günden beri duyuyordum, ama neler yaptıklarını görmemiştim. Otobüs oyununu seyrettikten sonra neler yaptıklarını gördüm ve gurur duydum. Çünkü Homur Mizah dergisi içinde kıyısından da yer almaktan mutluluk duymaktayım. Yapılan her başarılı iş başka başarılacak işlerin kapısını aralar ve sorumluluğu işi başaranların üzerine yıkar.
Homur Mizah dergisi ve çizerleri 13 yıldır dergilerini emekten yana çıkarmaktalar ve çıkardıkları dergileri ücret karşılığında satmıyorlar. 13. yıllarını geçenlerde kutlayan dergi ve çizerleri, çalışanları bir tiyatro oyunu içinde kendilerine yeni bir alan açmışlar ve bu alanda başarılı çalışmalarını geniş kitlere sunmuşlardır. Ellerine ve yüreklerine sağlık demekten bir şey elimden gelmiyor. Elbette bu güzel dostlarımıza; bu olanağı tanıyan yönetmen Arif Akkaya’yı ve İstanbul Büyükşehir Tiyatrolarının emekçilerini ve yöneticilerini unutmamak gereklidir.
İyi ki böyle bir proje ortaya çıktı ve iyi ki dostlarımız bu güzel çalışmayı sahnede hayat bulmasına katkı sundular.
Perdeler bu sefer karikatür için açıldı, sahnede karikatür oyunun imgesini kendi dili ile izleyiciye sundu. Sahnede oyuncular karikatüre bütün boyutları kattı, karikatürde sahnede var olan tüm boyutlara çizgisini kattı. Tiyatro, keyif ile izlenecek, öğrenilecek, kara kara güldürecek bir şölene dönüştü. Emeği geçenlere binlerce teşekkür…
AyrıntılarBir yeni iletiniz var.
