Artık ne adım atacak derman, ne hızla boşalan yağmur, ne de bir yeşil ışık vardı beni çağıran…
Sildim rehberden adresini, sanki hiç yaşanmamışsın gibi.
Dün gece, kırıldı sabrımın direnci.
Sana yazdığım son şiirin içindesin şimdi.
Affettim kendimi utangaç ve sıradan.
Acıklı bir lodos usulca çıktı gitti kapıdan…
Ve bir kaç kadeh votka ve iki paket sigaradan…
Yırtıp attım senin için yazılmış ne varsa, geçti başımın ağrısı bir anda.
Bir kaç afilli söz kalır geriye belki, O da unutulur nasılsa kimseye anlatılmadı.
Diyorlarki nasıl öldürürsün, Sen çıkarttın onu kendi ellerinle ördüğün kozadan.
Yok diyorum soranlara hiç acımadı içim, çok kolay oldu öğrenince unutulduğunu ismimin.
Hem yaşasa yaşasa daha ne kadar yaşar, kelebek dediğinde bir zavallı hayvan…
Artık lügatlara geçmiyeceksin .
Hiç bir edebiyat araştırmacısı bulamayacak seni.
Sana yazdığım son şiirin içindesin şimdi.
Belki bunların hiçbiri olmayacak ama kötü şairliğimi de affettim ben .
Affettim ellerimin sana dokunan kadın işçiliğini,
Çantamda gezdirdiğim umut çeyizimi…
Ve sana saklanmış masumiyetimi…
sen varsın diye yeşil ışıkların bana yol verdiği geceleri,
uçurtmanın ucuna asıp gönderdiğim fikrimi de…
ne o? unutulmaz mı sanıyordun kendini?
Ruhum titremiyor artık, çizik atmadın ki sen kalbime.
hadi artık gölgeni rüyalarımdan usul usul çekte,
uyuyayım kendime sarılıp kendimle…
öyle acayip öyle acayip bir yaz var ki şimdi önümde…
öyle acayip bir yaz varkiiiii.
Koşa koşa delirmek istiyorum …
SİBEL BENGÜ’NÜN DİĞER YAZILARI
– Çok sevgili sevgililer günü için…
– Açık reçete…
– Çocuk
– Sen de kimsin?
– Kar yağarken pencerenden…
– Bayramları nasıl bilirdiniz?
– Ne kadar buradasın?
– Bu hayat nasıl geçer?
– Aşık kimdir?
– Aşk ne değildir?
– Aşk nedir?
– Herşeyin bir şeyi vardır…
– İyi insan kimdir?
– Kaygı çok kaygan bir kelimedir…
– Bumerang aşklar…
– İstanbul’da yine yağmur var…
– Kelimeler, kelimeler, kelimeler…
– Bir şairin bildiği sevgi/ Attila İlhan için…
– Nedir, niyedir? Neyse…
– İnsan bazen kendini bırakıp delice gitmek istiyor…
– 3 kadın 1 kritik…
– Hayatın şablonu mu var?
– Haydi dostlar buyrun kahveye…
– Muhakkak…
– Aşk’a herşey dahil…
– Bir İstanbul hatırası
– Kadın dediğin
– ‘Adam gibi adam’ dedikleri…
– Mantığım intihar, ruhum serseri…
– Hiç-bir-şey anlamıyorum…
– Hayal adalar…
– Kırmızı başlıklı kızın nesi var?
– İstanbul’a bir günlük firar…
-Bırak deli desinler…
-‘Sen benim rüzgar gülümsün…’
-Pardon tanışıyor muyuz?
-İstanbul
-Kıymık…
-Siz mağrur musunuz?
-Ne kadar önemsiyoruz yarınlarımızı?
-Küçük şeyler…
-Yürek mahrem bir bölgedir
-Kiler…
-Keşke
-Anne karabiyesi…
-Tren garları…
-Yangın yeridir yürek, külleri kelimeler…
-Bir gün… gemiler… geçer…
-Önsöz
-O fotoğraf…
-Durup dururken…
-İçiyorsam sebebi var…
-Susmak üzerine…
-Zor…anlatması zor…
– Ciddi insan…
-Kalbim Anadolu…
-Aşk niye biter?
-Oğlum şiir oku…çünkü…
-Ne olmazsa olmasın, içinde sen varsın
-Ölüm diye bir şey var…
-Kırmızı başlıklı kızın neyi var?..
-Bebek’te gitmek zamanı…
-Kadın…nedir senin aşktan anladığın?
-Altı üstü bir küre…
-Aşk seni sordular…
-Atlıkarınca…
-Dün haberini aldım…
-AY bilmecesi…
-Karanlıktan korktuğumu nereden bildiniz?
-Yüreğimin tozunu aldım…
-Ne zaman yağmur düşse bu şehre…
-Onlarca onlar…
-Kimsin sen?
-Bir sevgililer günü klasiği…_
-Nakış…
-Rüya
-Bilmen gerek…
-Olgunluk…
-İlk şiir
-Kadınlar ne ister?
-Meraklanınca
-Sekiz onbeş vapuru
-Olmayınca bir adamın gözleri
-Biz İstanbulu sevdik
-Tatiiil…. gel artık ben delirmeden…
-Ey kalbim…
