İstanbul’dan onbin beşyüz ondokuz kilometre uzakta, yaklaşık 13 saat zaman dilimi farkıyla yaşayan Brezilya’nın São Paulo ve Rio de Janeiro kentlerinde Türk Bayrağı protestocuların eline geçmiş bulunuyor.
Protesto, kent ulaşım sistemindeki toplu taşıma araçlarına yapılacak ortalama yüzde 3.7 oranındaki zam üzerine geçtiğimiz Perşembe günü patlak vermişti.
Sokaklara dökülen gençleri derhal sendikalar destekledi, ¨anneler zinciri¨ kaldırımlarda görüldü, vesaire…
Tablo hemen hemen aynıydı; Gezi Parkı’nda ve Türkiye’nin direnişe geçen tüm âsi kentlerindeki gibi…
Brezilyalı gençler bu gösterilerde Gezi Parkı/Taksim modeli bir direnişi amaçladıklarını söylüyordu, televizyon kameralarına, gazetecilere…
Demek Taksim bir örnek oluşturuyordu, insanların bilincinde…
Birçoğunun elinde Türk Bayrağı görülmesi şaşırtıcı oldu.
Kalkışılan protesto görünürde toplu taşıma biletleri üzerineydi, ama derinde yatan binlerce çatlak, patlak şey vardı.
On iki milyon nüfuslu kentin toplam 65 km.tutan metrosu yetersizdi.
İşine gücüne gidip gelirken, halkın trafikte sıkışan belediye otobüslerinde canı çıkıyor, saatlerce mahsur kalınıyordu. Üstelik böyle bir eziyete karşılık toplu taşımaya zam yapılmaktaydı.
Gelecek yıl futbolda Dünya Kupası’na evsahipliği yapacak olan São Paulo’da otobüs biletine zam yapılmasını Belediye Başkanı, sosyal-demokrat Geraldo Alckmin, ¨Gençlerden bir heyet gelsin, görüşelim, onlara zammın enflasyondan düşük tutulduğunu anlatalım¨ diye açıkladı.
Demek enflasyon da vardı, bir yerlerde…
Kalkınan ülkeler arasında Türkiye’yle beraber adı geçen Brezilya’nın enflasyonu bu kalkınmaya kıyasen bir oransızlık göstermekteydi; iktisatçılar durumu anlamazdan geliyordu: Yüzde 13 yıllık enflasyon yoksulun cebinden parayı alıp götürüyordu; bir de güyâ sosyal demokrat olan São Paulo Belediyesi biletlere zammı bastırınca, güvenilir yabancı ajansların ve The New York Times gibi gazetelerin verdiği bilgilere bakılırsa, kentin Taksim gibi ana meydanını bir anda 10 binden fazla genç insan doldurmuş, ardı sökün edivermişti.
Olaylar patlak verip durmak bilmez hâle gelince televizyona çıkan Brezilya Adalet Bakanı José Eduardo Cardozo federal hükümet adına konuşup dedi ki… Dediği, Türkiye’de ilgili bakan ve hükümet sözcülerinin dediği neyse aynısıydı: ¨Yasadışı gösterilere izin veremeyiz, benim polisim, benim Valim gereğini yapacaktır, vesaire vesaire…¨
Vesaire’yle durulmuyordu ortalık…
Sokaklardaki insanlara polis ne mi yaptı dersiniz, Taksim’de, Kuğulu’da, Alsancak’ta neler yapıldıysa onları yaptı! On üç saat farka ve onbin kilometre uzaklığa karşın gaz bombaları da aynı işi-işlevi görüyordu, plastik mermiler de öyle…
Brezilya’nın gerillacı geçmişiyle bilinen, solcu Devlet Başkanı Bayan Dilma Rousseff”in henüz bu olan bitenler karşısında sesi çıkmadı.
Gözler ona çevrilmiş bulunurken, Bayan Rousseff sokaklarda direnen gençleri, öğrencileri, işsizleri ve işçileri Başkanlık Sarayı’nın yüksek duvarları arkasında çekildiği sessizliği içinde 24 saat yayın yapan televizyonları izleyerek bir yerlerden olanları hatırlıyor olmalıydı: Déjà vu dedikleri şey zaten buydu…
¨Ben bunları bir yerden hatırlıyorum, ama nereden!¨
Başkan Dilma, dilsiz kalmıştı, gençler sokakta haykırıyordu: ¨Başkan bizi hatırla, Başkan bizi hatırla!¨
Hatırlaması gereken kendi gençlik yıllarıydı, Marksist mücadeleyle geçmiş yılları…
Dünya kapitalizminin gazetesi The Wall Street Journal’de yorumu yayımlanan siyaset bilimci R.Cortez’e bakılırsa, göstericiler şimdilik ne kadar şiddetle bastırılsa ve olaylar büyüse dahi Başkan’ın altındaki koltuğu sallayacak bir durumunda görünmüyordu.
São Paulo kenti ardından, Rio ve başka kentler biber gazından nasibini almakta devam ettiği sürece, sandıktan oy çoğunluğu kazanmanın bir şey ifade etmiyor olmaklığını anlamıyan dünyanın öteki liderleri gibi acaba Bayan Dilma, benzer hataları yapacak mıydı, şimdi cevabı beklenen soru Brezilya’da işte budur…
İstanbul’da bir ağaç halka ¨E, bu kadarı da yeter be!¨ dedirtti, São Paulo ve Rio de Janeiro’da otobüs biletine zam aynı işi gördü.
Anlaşılan, bütün bunlara sebep ağaç değilse bir otobüs biletiydi…
