“hayallerim var benim de..
bir çift el mesela; hayal gücümün sınırlarını zorlayan eller.
bakarken delirmeye korkulası, bırak onu bakmaya kıyılamayan eller.
bayram sabahları gibi sade, tertemiz,
sedef kaplı çeyiz sandıkları gibi, kutsal.
istiyorum hayata öyle bir çift elden tutunmayı,
o eller gibi olmayı…”
olursun o eller gibi..
olursun..
yeter ki iste…
ve sana ne yapılırsa yapılsın sen kendinden vazgeçme…
o an enayi derler belki ama sen kendi vicdanınla kaldığında kendine aferin diyeceksin ardından..kendin kalabildiğin için..
hayat seni kirletmek icin hazır bekler..
aldanma..
her kirlenme sürecinde biraz biraz grileşirsin..
farketmezsin.
ama hak etti bunu dersin…
onun dilinden konuşmaya başlarsın..
sonra griler artar..
siyah bir senle karsılaşırsın birgün..
tanıyamazsın..
ama kalbim beyaz dersin..
öyledir elbet..
ama kalbin beyazken sen yine de gri yaşadın o süreci..
kendinden vazgeçme..
beyaz yaşa..
aynı kalbin gibi…
en büyük güç iyiliktir…
kazandığını hemen farkedemezsin..
zaten bu yüzden yanılır insanlar..
kötülüğün başarısını hemen görürsün..
ama iyilik tohum gibidir..
bir zaman sonra fidanı göreceksin..
ummadığın anda sana gölge olan çınardır..
heryer pis kokarken sana gelen fulya kokusudur..
gecene gelen yıldızlar gibidir..
iyilik tohum gibidir..
başarısını çok sonra görürsün..
üstelik hem sen görürsün..
hem de karşındaki birgün görür..ama birgün..
griden gözü dönmüşken değil..
iste o, beyazın başarısını gördüğünde
senin hayat hanene beyazlar kat be kat artarak yazılır..
yolun aydınlanır..
ummadığın yardımlar sana ulaşır..
neden diye sorma işte o an..
beyaza teşekkür et..
ve kendine..
beyaz kalbine..
beyaz kalabilen kendine..
„bayram sabahları gibi sade, tertemiz,
sedef kaplı çeyiz sandıkları gibi, kutsal.
istiyorum hayata öyle bir çift elden tutunmayı…“
o eller senin ellerin olsun..
hayata tutunacağın eller…
kendi beyaz ellerin olsun..
Figen Erkaan Okandan
5.12.2008
Mainz
