– Arkadaşlar, size tek tek soru soracağım. Lütfen samimi cevaplar veriniz.
– Ben, uzun bir süre burada olmazsam, şu anda yaptığımız işlerde bir aksaklık olur mu ?
Bütün müdürler önce birbirlerine bakarlar. Çünkü, verilecek “hayır ” cevabı, kendisinin varlığının bir öneminin olmadığı ya da işlere bir katkısı olmadığı manasına da gelebilir. Fakat, düşündükleri cevabı vereceklerine söz vermişler. Kısa bir sessizlikten sonra, çoğu birden : “hayır efendim ” cevabını verir.
Bölge temsilcisi, rahatlamıştır :
– Çok iyi…Demek ki, kendi yerime adam yetiştirmişim. Bu samimi cevabınızdan dolayı da teşekkür ederim.
Bölge temsilcisi, gözlerini müdürlerin üzerine tek tek gezdirir. Ve aynı soruyu, bütün müdürlere sorar. Muhasebe müdürü hariç, hepsi de aynı soruya:
– Hayır…Ben olmazsam yaptığım işler aksamaz. Çünkü, yanımdaki falan arkadaş bu işi en az benim kadar iyi götürür. İyi yetiştirdim, derler.
Bölge temsilcisi, muhasebe müdürüne döner :
– Siz neden? deyince, Müdür :
– (önce mırın kırın eder…) Valla efendim, şey…işte…Bizim işimiz biraz zor sanki…vs…vs… Ancak, temsilcinin cevabı, çok açıktır:
– Aslında işiniz daha kolaydır. Siz, bildiklerinizi kimseye öğretmek istemediniz. Yalnız ben bileyim, herkes bana muhtaç olsun diye düşündünüz. Bu anlayış, ekip ruhuna uymaz. Bu, bencillik demektir. Lütfen bu kompleksi aşınız…
Müdür, hatasının farkındadır…Sadece, başını evet diye sallar…
– Bu arada, size sormayı unuttum… Sahi, siz ne iş yapıyorsunuz ?
______________
İzzettin İçin yazdı…
